اثربخشی درمان روابط موضوعی کوتاه مدت بر مکانیسم های دفاعی در زنان دارای نشانگان مرزی: پژوهش مورد منفرد

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان روابط موضوعی کوتاه مدت بر مکانیسم های دفاعی درزنان دارای نشانگان مرزی : پژوهش مورد منفرد می باشد. روش: جامعه آماری پژوهش را کلیه افراد ۱۸ تا ۳۰ساله مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بوده اند که پس از دیدن اطلاعیه های پژوهش به کبلینیک روان شناختیدانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ مراجعه داشته اند. روشنمونه گیری در این پژوهش به صورت روش نمونه گیری هدفمند بوده است. در این پژوهش از روش پژوهشیمورد منفرد با طرح A-B استفاده شده است. در این روش پژوهشی پس از موقعیت خط پایه» مداخله آغاز شدو طی ۱۶ جلسه ی مداخله ی انفرادی» روابط موضوعی کوتاه مدت ارائه شد و هر سه آزمودنی یک ماه پس ازمداخله تحت آزمون پیگیری قرار گرفتند. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که طی تحلیل دیدارینمودار داده ها براساس شاخحص های آمار توصیفی و تحلیل دیداری، مداخله ی مورد نظر در مورد هر سهآزمودنی اثربخش بوده است (با ۱۰۰PND% برای هر سه آزمودنی). بحث و نتیجه گیری: باتوجه به یافته هایپژوهش. می توان از درمان روابط موضوعی کوتاه مدت جهت بهبود کیفیت زندگی و سلامت روان زنان مبتلا بهاخحتلال شخصیت مرزی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

روابط موضوعی کوتاه مدت ، مکانیسم های دفاعی ، اختلال شخصیت مرزی