بررسی نقش و جایگاه زنان عشایر در توسعه اجتماعی و اقتصادی ایل

زمینه: پیشینه زندگی عشایری به شروع زندگی انسان باز می­گردد در آن زمان که گروه­های خویشاوند در دسته­های بزرگ در پی مایحتاج خود دائما در مناطق مختلف در حرکت بود و از طریق شکار حیوانات و بهرمندی از میوه­های جنگلی امرار معاش می­نمودند که این عصر را عصر شکار نامیده­اند با قدمتی بیش از هفت هزار سال قبل از میلاد طبق مستندات موجود تاریخی، مردم ایران زمین نیز در قالب قبایل و اقوام مختلف در نقاط مشخصی از کشور بطور موقت سکنی گزیده و زندگی معیشتی خود را با تغییر فصول و بر طبق نوع اشتغال که عمدتا دامداری، دامپروری و کشاورزی بوده است تغییر می­داده­اند و این تعریفی است که به لحاظ جامعه شناختی، اقتصادی و اجتماعی امروزی صرفا دربر گیرنده و گویای نوع زندگی عشایر می­باشد. یافته­ها: طبق تعاریف و چارچوب­های ارائه شده، عشایر به کسانی گفته می­شود که از طریق دامداری و شبانی امرار معاش می­کنند. محل ثابتی برای زندگی ندارند و به دنبال گله­های دام مسیرهای طولانی ییلاق و قشلاق را در چند ماه طی می­کنند. نتیجه­گیری: در این مقاله به جایگاه زنان در توسعه اجتماعی و اقتصادی می پردازیم و پیشنهاداتی ارائه می­شود.

کلیدواژه ها:

زنان عشایر ، توسعه اجتماعی ، توسعه اقتصادی ، ایل