اثر منابع مختلف منیزیم در جیره های پیش از زایش بر متابولیسم انرژی، عملکرد و سلامت گاوهای هلشتاین

هدف از این مطالعه بررسی اثر منابع مختلف منیزیم در جیره های پیش از زایش بر عملکرد تولیدی، متابولیت های خون، مقاومت به انسولین و ناهنجاری های سلامتی در گاوهای دوره انتقال بود. تعداد ۶۰ راس گاو از ۲۱ روز مانده به زایش به طور تصادفی به چهار تیمار آزمایشی اختصاص یافتند. تیمار ها شامل تیمار شاهد (منیزیم در سطح توصیه های NRC)، تیمار سولفات منیزیم، تیمار کربنات منیزیم و تیمار اکسید منیزیم (منیزیم جیره ۶/۰ درصد ماده خشک) بود. جیره های آزمایشی قابلیت هضم ماده خشک و NDF را افزایش دادند (۰۵/۰>P). وزن گوساله، وزن جفت، تغییرات وزن و امتیاز بدنی دام ها تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. وقوع جفت ماندگی و هیپومنیزیومی در تیمار های آزمایشی کاهش یافت (۰۵/۰>P). تیمارهای اکسید و کربنات منیزیم تمایل به تولید شیر بالاتر داشتند (۰۸/۰=P). چربی شیر در جیره شاهد افزایش یافت (۰۵/۰>P). جیره های آزمایشی NEFA و کلسترول پلاسما را کاهش داده و منیزیم و کلسیم پلاسما را افزایش دادند (۰۵/۰>P). تیمار شاهد پایین ترین نرخ زدودگی گلوکز و RQUICKI را داشت (۰۵/۰>P).

کلیدواژه ها:

اسید چرب غیر استریفه ، پیش از زایش ، جفت ماندگی ، مقاومت به انسولین ، منیزیم