ارزیابی قابلیت تصاویر ماهواره ای لندست ۸ و سنتینل ۲ در تهیه نقشه و برآورد تغییرات فرسایش خندقی

تخریب پوشش گیاهی، افت آبهای زیر زمینی و افزایش خشکی خاک دامنه ها در زمینهای اطراف خندق سبب تشدید فرسایش خندقی میشود که در نهایت محیط را به سمت بیابانی شدن سوق میدهد. تعیین کاربری اراضی و ارزیابی تغییرات فرسایش خندقی در مقیاس منطقه ای دارای اهمیت بسیار بالایی است، اما این ارزیابی به علت نبود و یا عدم دسترسی به داده ها و کیفیت نامناسب آنها با محدودیت روبروست. سنجش از دور ماهواره ای و داده های حاصل از این تکنولوژی میتواند با فراهم آوردن داده های مکانی در ابعاد وسیع در چنین ارزیابی هایی نقش اساسی داشته باشد. در این پژوهش به بررسی و تحلیل تغییرات سطوح کاربری شهرستان دره شهر با بهره گیری از تصاویر ماهواره ای لندست ۸ و سنتینل ۲ پرداخته شده است و قدرت آنها در پایش میزان فرسایش خندقی مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت، با صحت سنجی محدوده های بدست آمده با کمک تصاویر گوگل ارث، دقت هر تصویر در شناسایی این نوع از فرسایش مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داد که میزان صحت کلی و ضریب کاپا برای طبقه بندی تصاویر ماهواره سنتینل ۲ با استفاده از روش حداکثر احتمال به ترتیب ۸۹/۷۰ و ۰/۸۳ و برای تصاویر ماهواره لندست ۸ به ترتیب ۸۸/۹۰ و ۰/۸۰ است. همچنین، میزان صحت کلی و ضریب کاپا برای شناسایی فرسایش خندقی در تصاویر سنتینل ۲ بیشتر از تصاویر لندست ۸ محاسبه شد. بنابراین، با توجه به نتایج به دست آمده مشخص شد که استفاده از تصاویر ماهواره سنتینل ۲ باعث بهبود طبقه بندی کاربری اراضی و شناسایی مناطق فرسایش یافته شده، اما میزان صحت نتایج استفاده از تصاویر لندست ۸ نیز قابل قبول است.

کلیدواژه ها:

سنتینل ۲ ، لندست ۸ ، فرسایش خندقی ، کاربری اراضی