بررسی اندیشه انسان کامل در رسائل شاه نعمت الله ولی

کمال­طلبی، ذاتی انسان است و همین امر باعث­شده که توجه به ارائه الگوی انسان کامل در همه ادیان الهی و عموم مکاتب بشری موردتوجه قرارگیرد. انسان کامل از جمله مباحث ریشه­دار عرفان اسلامی است که همواره مورد توجه اندیشمندان بوده­است ، موضوعی که به همراه توحید ، هسته اصلی عرفان اسلامی را تشکیل­می­دهد. مقاله حاضر با روش توصیفی – تحلیلی به بررسی انسان کامل در رسائل شاه­نعمت­الله ولی می­پردازد و نتایج آن حاکی از این است که شاه­نعمت­الله ولی با رویکرد علم­الاسمائی خود در این موضوع به­نحو مطولی سخن­رانده و بر جنبه شهودی و عرفانی و در مرحله بعد براساس آموزه­های وحیانی بحثکرده­است. وی با مبنا قراردادن نظام علم­الاسمائی به تبیین رابطه حق با انسان کامل و عالم می­پردازد. از نظر شاه­نعمت­الله ولی، انسان کامل با توجه به آیه امانت مانند آینه­ای است که خداوند خود را در وجود او می­بیند زیرا انسان کامل مظهر اسماء و صفات الهی است. انسان کامل، واسطه بین حق و خلق است و سبب فیض حق و مدد او به عالم است انسان کامل نزدیکترین تجلی به خداوند است، بنابراین انسان کامل مظهر ولایت حق است، کون جامعی که واسطه فیوضات حق به ممکنات است.

کلیدواژه ها:

انسان کامل ، شاه نعمت الله ولی ، کون جامع ، حقیقت محمدیه