بررسی امکان کاربرد صمغ بومی بارهنگ به عنوان یک ترکیب مغذی در محیط کشت باکتری

بارهنگ کبیر با نام علمی (.Plantago major L) گیاهی چند ساله از تیره بارهنگیان می باشد. گیاه بارهنگ دارای خواص ضد میکروبی،ضد سم، ضد ویروس و ضد عفونی کنندگی می باشد. همچنین بارهنگ می تواند در درمان و التیام زخم ها موثر باشد و به طور سنتی درایران و بسیاری از کشورهای دیگر جهان از برگ های این گیاه بدین منظور بهره برده اند. صمغ این گیاه به دلیل دارا بودن انواعکربوهیدرات ها از جمله گلوکز، زایلوز، فروکتوز و ... می تواند به عنوان یک منبع کربن مغذی در محیط کشت استفاده گردد. در اینمطالعه، امکان کاربرد صمغ بارهنگ در محیط کشت باکتری بررسی شده است و جهت آنالیز از روش های تفرق اشعه ایکس (XRD) واسپکتروسکوپی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR) استفاده شده است، همچنین خاصیت ضد میکروبی صمغ توسط آزمون انتشار دیسک(Disk Diffusion) مورد مطالعه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

ضد میکروبی ، صمغ دانه بارهنگ ، محیط کشت باکتری ، منبع کربن