رابطه بین هدفمندی تحصیلی با پیشرفت تحصیلی در کودکان مبتلا به بیش فعالی

چکیدهاختلالات یادگیری عمده ترین مشکل در کودکان مبتلا به بیش فعالی می باشد. ناتوانی های یادگیری نمایانگر یکی از بزرگترین وشاید جنجال برانگیزترین مقوله های آموزش و پرورش است. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین هدفمندی تحصیلی با پیشرفت تحصیلی در این دسته از کودکان است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر با دامنه سنی ۹ تا ۱۴ سال مقطع ابتدایی وراهنمایی دارای ناتوانی های یادگیری و مبتلا به بیش فعالی در شهر تهران می باشد که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ در مدارس ابتدایی وراهنمایی مشغول به تحصیل می باشد. در این تحقیق به خاطر افزایش اعتبار بیرونی،۴۰ نفر از دانش آموزان دارای ناتوانی های یادگیری با تحصیلات ابتدایی و راهنمایی (برای هر زیر گروه ۲۰ نفر) با دامنه سنی ۹ تا ۱۴ سال به به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. یافته ها نشان داد که F که مساوی۹۴/۲۲۶ و همچنین با توجه به اینکه سطح معنی داری خطای آزمون برای سطح اطمینان ۹۹/۰ کمتر از ۰۱/۰ است، می-توان گفت که فرضیه اول تایید می شود و هدفمندی تحصیلی بر انگیزه پیشرفت دانش آموزان دارای ناتوانی های یادگیری موثر است. به طور کلی نتایج بدست آمده از پژوهش نشان می دهد که به لحاظ آماری روش هدفمندی تحصیلی می تواند در درمان علائم اختلال یادگیری(انگیزه پیشرفت و نارسایی هیجانی)، موثر باشد. به عبارت دیگر میزان اثربخشی درمان معنادار است. همچنین تفاوت معناداری بین میزان انگیزه پیشرفت و نارسایی هیجانی پس از اعمال روش درمان مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: هدفمندی ، انگیزه پیشرفت ، بیش فعالی ، پیشرفت تحصیلی