ارزیابی اثر مدیریت های مختلف مصرف نیتروژن بر عملکرد و برخی از ویژگی های کیفی توت فرنگی رقم کوئین الیزا

به منظور ارزیابی اثر مقدار نیتروژن و زمان­های مصرف بر عملکرد و برخی از ویژگی­های کیفی توت فرنگی رقم کوئین الیزا در سامانه کشت چند ساله، آزمایشی مزرعه­ای­ در ایستگاه تحقیقاتی گریزه شهرستان سنندج از سال ۱۳۹۶ لغایت ۱۳۹۸ اجرا شد. تیمارهای آزمایش، شامل چهار سطح N۰، N۵۰،  N۱۰۰و N۱۵۰ )کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) از منبع کودی اوره و چهار زمان مصرف -T۱کل نیتروژن در بهار (دو هفته قبل از گل­دهی)، –T۲کل نیتروژن در بهار (یک روز پس از آخرین چین برداشت)، T۳-کل نیتروژن در ابتدای شهریور ماه و T۴- نیتروژن در سه تقسیط مساوی در زمان­های T۱، T۲ و T۳) در سه تکرار به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر سال بر عملکرد، TSS، pH، اسیدیته، ماده خشک میوه معنی­دار بود (۰۱/۰ p<). اثرات اصلی سطوح نیتروژن و زمان مصرف بر عملکرد، ماده خشک و TSS معنی­دار بود (۰۱/۰ p<). اثر متقابل سال و زمان مصرف بر عملکرد میوه معنی­دار بود(۰۱/۰ p<). اثر متقابل زمان مصرف و سطوح نیتروژن بر عملکرد و ماده خشک و TSS میوه معنی­دار بود (۰۵/۰ p<). بیشترین عملکرد در تیمار N۱۵۰ و زمان مصرف T۴ به میزان ۶۲۹ گرم در بوته به دست آمد و پس از آن، تیمارهای N۱۵۰ T۳، N۱۰۰ T۴ و N۱۰۰ T۳، به ترتیب بیشترین عملکرد را نشان دادند، در حالی­که عملکرد در تیمارهای N۱۵۰ و N۱۰۰ در زمان T۲­، نسبت به شاهد اختلاف معنی­داری نداشت. اثرات اصلی زمان مصرف نیتروژن بر شاخص کلروفیل و غلظت نیتروژن برگ، معنی­دار بود (۰۱/۰ p<). با افزایش مصرف نیتروژن، غلظت نیتروژن در برگ، به طور صعودی، افزایش یافت. بین غلظت نیتروژن در برگ و شاخص کلروفیل برگ، همبستگی مثبت و قوی وجود داشت. سطوح نیتروژن و زمان مصرف، موجب افزایش معنی­دار (۰۵/۰ p<) ماده خشک و درجه بریکس (TSS) میوه شد و بر اسیدیته­کل و pH میوه تاثیر نداشت. تیمارN۱۰۰  در زمان T۴، بیشترین عملکرد میوه، ماده خشک و درجه بریکس میوه را داشت.

کلیدواژه ها:

اوره ، زمان مصرف کود ، خصوصیات میوه