رابطه بین ابعاد ارزشیابی ساختار هوش میکر با انگیزش و عملکرد هندسه در دانش آموزان دختر پایه دوم دبیرستان در تدریس با روش ون هیلی و سنتی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 170

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

FSCH01_067

تاریخ نمایه سازی: 28 خرداد 1401

چکیده مقاله:

خرده آزمون های ساختار هوش برای اندازه گیری توانایی دانش آموز در خصوص قضاوت و ارزشیابی اشکال هندسی و محاسبات عددی ساخته شده اند. این خرده ازمون ها همچنین با تفکر انتقادی در زندگی روزمره و تحصیل مرتبط است. که هدف های مهم هر نظام آموزشی است. پژوهشگران معتقدند که اموزش و شیوه های نوین آن (مانند روش ون هیلی) به دانش آموزان تاثیر زیادی در فهم توانایی مورد سنجش (هندسه و ریاضی) ارزشیابی دارد. هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین ابعاد ارزشیابی ساختار هوش میکر با انگیزش وعملکرد هندسه در دانش آموزان درتدریس با روش سنتی و ون هیلی بود. روش این پژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه آماری دانش آموزان پایه دوم دبیرستان رشته ریاضی بود. سه کلاس با سه سطح اقتصادی - اجتماعی برای تدریس به شیوه ون هیلی و سه کلاس با روش سنتی به صورت تصادفی خوشه ای دو مرحله ایی انتخاب شدند. در مجموع در کلاس اول ۸۴ نفر و در کلاس های دوم ۱۰۲ نفر شرکت داشتند. جهت تحلیل داده ها از z فیشر استفاده گردید. نتایج آزمون z فیشر نشان داد که تعامل استعداد و مداخله بر انگیزش تحصیلی معنی دار بود. دانش آموزان با روش ون هیلی نسبت به روش سنتی انگیزش تحصیلی بیشتری نشان دادند. همچنین نتیجه z فیشر حاکی از اثر تعامل استعداد و مداخله برعملکرد دانش آموزان در درس هندسه بود. نتایج دیگر این پژوهش حاکی از این بود که بین ارزشیابی واحدهای تصویری و طبقات تصویری با انگیزش تحصیلی دانش آموز رابطه معنی داری وجود ندارد ولی بین ارزشیابی طبقات نمادین و نظام های نمادین با انگیزش تحصیلی رابطه وجود دارد. با عنایت به اینکه نتایج تحقیق نشان داد که اجرای روش ون هیلی بر افزایش انگیزش توانایی های مربوط به بعد ارزشیابی و عملکرد دانش آموزان در درس هندسه موثر است لذا توصیه می شود که معلمان از روش ون هیلی جهت آموزش درس هندسه در مدارس استفاده کنند.

نویسندگان

جهانشا محمدزاده

دانشیار روانشناسی گروه علوم اجتماعی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه ایران

مینا روشنی

دانشجوی دکتری روان شناسی عمومی دانشگاه ازاداسلامی واحد ایلام

حمیدرضا عریضی

استاد روانشناسی گروه روانشناسی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه اصفهان