بررسی روش های مقابله ی مذهبی و عمل به باورهای دینی به عنوان عوامل پیش بین پرخاشگری(جسمانی،رابطه ای و کلامی)در دانش آموزان پسر مقطع دبستان شهرستان لامرد

هدف پژوهش حاضر راه بردهای مقابله با باورهای دینی به عنوان عوامل پیش بین پرخاشگری(جسمانی،رابطه ای و کلامی)در دانش آموزان پسر مقطع دبستان شهرستان لامرد بود.روش پژوهش حاضر با توجه به اهداف و ماهیت آن از نوع پژوهش توصیفی-مقطعی،با روش همبستگی انتخاب شد.جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانش آموزان پسر،تشکیل دادند که در سال تحصیلی۱۴۰۱-۱۴۰۰ در دبستان ۱۳آبان لامرد مشغول به تحصیل بودند.با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی در دسترس ۵۰ نفر از دانش آموزان انتخاب شدند.ابزارمورد اندازه گیری عبارت بودند از:پرسش نامه های عمل به باورهای دینی(معبد)مقابله های مذهبی(پارگامنت)و پرخاشگری(باس و پری)کودکان.داده های آماری ثبت و از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج نشان داد:بین روش منفی مقابله مذهبی و انواع پرخاشگری در پسران دبستان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد به عبارت دیگر هرچه پسران دبستانی بیشتر از روش های منفی مقابله ی مذهبی استفاده کنند بیشتر علائم پرخاشگری در هر سه مولفه جسمانی،رابطه ای و کلامی را نشان می دهند و هرچه استفاده از روش مثبت مقابله ی مذهبی و همچنین توجه بیشتر در عمل به واجبات و عمل به مستحبات در پسران دبستانی بیشتر می شود،کمتر علائم مربوط به پرخاشگری های جسمانی،کلامی و رابطه ای را از خود نشان می دهند

کلیدواژه ها:

مقابله ی مذهبی ، باورهای دینی ، پرخاشگری ، دانش آموزان پسر