تغییر اقلیم و تاثیر آن بر جوامع گیاهی

امروزه در دوره گرمایش جهانی زندگی می کنیم که عامل اصلی تغییر اقلیم است و دلیل اصلی آن فعالیت های انسانی است. انتشار آلاینده ها، افزایش دما، تغییر بارش، افزایش سطح آب دریا، سیل، بادهای شدید، تکرار وقایع ناگهانی، کاهش لایه ازن، کاهش تنوع زیستی، خشکی و تغییر پوشش گیاهی همه از اثرات منفی تغییر اقلیم است. با افزایش دما، انتظار می رود گونه های سازش یافته به اقلیم های گرمتر در مقایسه با گونه های سازش یافته به شرایط خنک تر، رو به افزایش روند. اگر این فرایند ادامه یابد، منجر به تغییر کلی در پراکنش گیاهان در عرض های جغرافیایی بالاتر خواهد شد. افزایش غلظت گازهای گلخانه ای می تواند سبب تغییراتی در رشد گیاهان شود و اگر ادامه یابد سبب تغییرات چشمگیر در پراکنش پوشش گیاهی می شود. همه گونه ها به افزایش دی اکسید کربن بطور مشابه پاسخ نمی دهند. گیاهان با هدایت بالای انتشار دی اکسید کربن رشد بیشتری نسبت به گیاهان دارای هدایت پایین تر دی اکسید کربن، دارند. از آنجا که بسیاری از علف های هرز دارای هدایت بالا هستند، در پاسخ به افزایش دی اکسید کربن نسبت به گونه های مطلوب با هدایت کمتر، رشد بیشتری خواهند داشت. این رشد متفاوت سبب تغییر در روابط رقابتی گونه های یک جامعه می شود. از آنجا که رشد گیاهان ممکن است با افزایش دی اکسید کربن افزایش یابد، کیفیت مواد غذایی برخی بافت های گیاه می تواند به علت افزایش کربن و کاهش نسبی نیترروژن کاهش یابد، بنابراین آفات گیاهی ممکن است یا برگ بیشتری مصرف کنند یا رفتار تغذیه ای خود را برای بقا، تغییر دهند. پاسخ گیاهان یکساله و چند ساله به افزایش دی اکسید کربن با توجه به رفتار، مقدار و سرعت پاسخ متفاوت است. افزایش دی اکسید کربن اتمسفر ممکن است فقر مواد غذایی خاک را با تجمع مواد معدنی در گیاهان بزرگ تر، افزایش دهد. اگر تغییر کربن تهدیدی برای آینده باشد، افزایش جنگل کاری می تواند راه حل مفیدی باشد.

کلیدواژه ها:

اثر گلخانه ای ، پوشش گیاهی ، تغییر اقلیم ، دی اکسید کربن ، گرمایش جهانی