اعتبارسنجی "خواب" در شناخت حجت الهی در تفکر احمد بصری

احمد بن اسماعیل بصری(احمد الحسن) یکی از مدعیان دروغین مهدویت است که با ادعای ظهور یمانی در سال ۲۰۰۲م. دعوت خویش را اغاز کرده و در مراحل بعدی خود را فرزند امام زمانا و جانشین ایشان و حجت معصوم الهی معرفی می کند. در قانون معرفت حجت ابداعی او(نص، علم و دعوت به حاکمیت الهی) از رویا به نص مستقیم الهی تعبیر شده و البته صرفا به حجیت خوابی که نص تشخیصی ایجابی باشد قائل است. وی در اثبات حجیت رویا علاوه بر دلایل نقلی به ادله عقلی نیز استناد می کند، انچه این نوشتار را از سایر پژوهش های مرتبط متفاوت می سازد، بررسی ادله عقلی اعتبار رویاست، چرا که برای پیشگیری از دور باطل، ادله حجیت رویا به عنوان قانون عام شناخت حجت، الزاما باید عقلی باشد. دلایل سه گانه عقلانی او در این مسئله عبارت اند از استناد به حکمت الهی در لزوم شناساندن خلیفه خود، محال بودن اضلال الهی و حجیت قطع حاصل شده برای بیننده خواب. البته م توان با تمایز مقام تنصیب خلیفه از سوی خدا با مقام معرفی ایشان به مردم  و نیز تمایز معناداری پدیده ها با حقیقت مندی آن ها خطای دیدگاه مذکور را به خوبی نشان داد. همچنین با تاکید بر اختیار انسان درگزینش یک منبع معرفتی، اضلال الهی منتفی خواهد بود. علاوه بر آن به استناد دلایل متقن عدم تطابق با واقع همه خواب ها، مقدمات قطع بیننده خواب نیز مورد خدشه است. حجیت خواب در میان متفکران شیعه به صورت مستقل هرگز پذیرفته نشده است و اعتبار هر گونه شهود مشوب صرفا با معیار نص قطعی و مطابقت با دلیل عقلی سنجیده می شود.

کلیدواژه ها:

منابع معرفت ، یمانی ، احمد بصری ، حس ، عقل ، شهود ، رویا