اثربخشی آموزش خودتعیین گری بر انگیزش و شیفتگی تحصیلی دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان بیرجند

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش خودتعیین­گری بر انگیزش تحصیلی و شیفتگی تحصیلی دانشجویان است. بدین منظور یک طرح نیمه تجربی از نوع پیش آزمون_ پس آزمون پیگیری با گروه آزمایش و گواه، اجرا گردید. جامعه­ی آماری پژوهش، کلیه­ی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان بیرجند در سال ۹۶ بودند. نمونه گیری به شیوه­ی داوطلبانه انجام شد. ۴۰ دانشجوی دختر و ۴۰ دانشجوی پسر داوطلبانه ثبت نام و هر یک از گروه های دختر و پسر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و گواه (۲۰ نفر) جایگزین شدند، گروه آزمایش ۱۲ جلسه­ی ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش خودتعیین­گری قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه انگیزش تحصیلی والرند (۱۹۸۹) و شیفتگی تحصیلی مارتین و جکسون (۲۰۰۸) بود. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که آموزش خودتعیین­گری بر انگیزش تحصیلی و شیفتگی تحصیلی اثر دارد (۰۰۱/۰P≤). این نتایج در دوره پیگیری نیز تداوم یافته بود (۰۵/۰P≤). با توجه به موثر بودن برنامه آموزشی خودتعیین­گری بر انگیزش و شیفتگی تحصیلی، استفاده از این برنامه آموزشی برای افزایش انگیزش و شیفتگی در موقعیت های یاددهی- یادگیری پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

خودتعیین گری ، انگیزش تحصیلی ، شیفتگی تحصیلی ، دانشجویان