اثربخشی آموزش فلسفه بر رشد قضاوت اخلاقی، رفتار جامعه یار و مهار خشم در دانش آموزان شهر اهواز

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش فلسفه بر رشد قضاوت اخلاقی، رفتار جامعه یار و مهار خشم در دانش آموزان شهر اهواز انجام شده است. روش پژوهش تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و با انجام مرحله پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم (پایه دهم و یازدهم) شهر اهواز در سال تحصیلی ۹۷-۹۶ بودند، که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای از ۱۶۰ نفر دانش آموز ۴۰ نفر انتخاب و به روش تصادفی ساده در یک گروه آزمایش (۲۰ نفر) و یک گروه گواه (۲۰ نفر) اختصاص یافتند. گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه برنامه آموزش گروهی فلسفه (یک بار در هفته و به مدت ۹۰ دقیقه) قرار گرفتند و گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکرد. پس از آموزش فلسفه، پس آزمون و یک ماه و نیم پس از مداخله، مرحله پیگیری انجام شد. برای گرد آوری اطلاعات از پرسشنامه های رشد اخلاقی لطف آبادی (۱۳۸۵)، پرسشنامه رفتار جامعه یار کارلو و همکاران (۲۰۰۳) و پرسشنامه خشم آیزنگ و ویلسون (۱۹۷۵) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) و روش تجزیه و تحلیل تک متغیری آنکوا انجام شد. نتایج پژوهش در سطح معنی داری (۰.۰۰۱>p) نشان داد آموزش فلسفه بر رشد قضاوت اخلاقی، رفتار جامعه یار و مهار خشم در دانش آموزان تاثیر مثبت داشت و این نتیجه در مرحله پیگیری ماندگار بود. آموزش فلسفه قدرت قضاوت اخلاقی در کودکان را افزایش داد، علاوه بر این سبب بهبود ارتباطات، مسئولیت پذیری اجتماعی و کنترل خشم گردید.

کلیدواژه ها:

آموزش فلسفه ، قضاوت اخلاقی ، رفتار جامعه یار ، مهار خشم ، دانش آموزان