تطبیق ویژگی های بصری و محتوای کتیبه ها با داستان مجالس درباری شاهنامه طهماسبی.

خوشنویسی و نگارگری از جمله هنر هایی هستند که از دیرباز تا به امروز با یگدیگر در ارتباط تنگاتنگی بوده اند. ارتباط متن و اثر نگارگری یکی از موضوعات مهم در عرصه هنرکتاب آرایی تاریخ ایران به حساب می آید و هنرمندان هر دوره به منظور ایجاد این تعامل و همچنین قرار دادن بخشی از داستان در داخل یک نگاره که مرتبط به آن تصاویر است از روش کتیبه نگاری بهره می بردند. یک از آثار فاخر نگارگری این مکتب شاهنامه طهماسبی می باشد. آثار نگارگری این شاهنامه توسط هنرمندان کارگاه سلطنتی در تبریز تحت فرمانروایی شاه اسماعیل اول و شاه طهماسب اول نقاشی شده اند. اهداف اصلی در این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی و تطبیقی، بر پایه مطالعات کتابخانه ای گردآوری شده بود عبارت اند از: شناخت ویژگی های بصری خط و کتیبه های موجود در نگاره های مجالس درباری شاهنامه طهماسبی و شناخت رابطه بین متن کتیبه ها و داستان این نگاره ها. و در پی پاسخ به این پرسش ها بودیم که ویژگی های بصری خط و کتیبه های موجود در نگاره های مجالس درباری شاهنامه طهماسبی چیست؟ و رابطه بین متن کتیبه ها و داستان این نگاره های چیست؟ نتایج پژوهش مبین آن بود با نگارگران شاهنامه طهماسبی در بیشتر نگاره هایی که با این مضمون کار شده است، توانسته اند تطابق زیادی را میان اصل نگاره و اشعار مرتبط به آن در شاهنامه برقرار سازند. اما در بعضی از آثار نگارگری که در شاهنامه طهماسبی با مضمون مجالس درباری تصویر شده اند، توجه کم تری به ویژگی های فرمی و بصری خط (نستعلیق) و کتیبه نویسی شده است.

کلیدواژه ها:

شاهنامه طهماسبی ، کتیبه نگاری ، رابطه متن و تصویر ، مجالس درباری.