جایگاه مدیریت فرهنگی در کنترل جمعیت شهری

مشارکت شهروندی مولفه اصلی در نیل به اهداف توسعه پایدار و حکمرانی خوب شهری است. از این رو مدیریت شهری دو رویکرد اصلی محله محوری و تبدیل شهرداری از سازمان صرفا خدماتی به نهاد خدماتی - اجتماعی را در راس برنامه هایش قرار داده است. تمرکز روز افزون جمعیت در نواحی شهری و رشد سریع شهرنشینی ناشی از مهاجرت مشکلاتی را در ارائه خدمات مناسب به شهروندان به وجود می­آورد .در این رابطه نقش مدیران شهری کاردان در قالب یک نهاد مدیریتی فراگیر و کارآمد در رفع مشکلات و نیازهای روز افزون شهروندان ضرورت پیدا می کند. هدف پژوهش حاضر جایگاه مدیریت فرهنگی در کنترل جمعیت شهری با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که عناصر فرهنگی چون سطح سواد و تحصیلات، دین و مذهب، تغییرات هویتی و نگرشی، ایده ترجیح جنسی و ارزشمندی فرزندداری در توسعه اجتماعی و اقتصادی مردم تهران تاثیر دارند. در این راستا توجه به فرهنگ و اخلاق در امر مدیریت شهری از اهمیت بسزایی برخوردار است. رشد شهرنشینی و صنعتی شدن جوامع شهری بدون درنظر گرفتن فرهنگ شهرنشینی، مشکلات گسترده ای را در شهرها به وجود آورده است. امروزه یکی از کارآمدترین ساز و کارهای مدیریت شهری برای رسیدن به مناسبات اجتماعی مطلوب و کاهش هزینه های وارده بر شهر توجه و برنامه ریزی برای ارتقای فرهنگ و اخلاق شهرنشینی در بین شهروندان است.

کلیدواژه ها:

مدیریت فرهنگی ، مدیریت جمعیت شهری