بررسی تاثیر تشویق و تنبیه بر عملکرد سازمان با استفاده از مدلسازی مبتنی بر عامل و روشهای نظریه بازیها

مدلسازی مبتنی بر عامل و نظریه بازیها روشی است که طی سال های گذشته در حوزه مهندسی کامپیوتر مورد توجه قرار گرفته است. در این کاربرد، عامل ها افراد موجود در یک سیستم با ویژگی های مورد نظر را مدل سازی می کنند. یکی از حوزه های اجتماعی بسیار مهم وتاثیرگذار برروی یک جامعه انسانی حوزه اداری است. مسلما افرادی که امروز درحوزه اداری مشغول بکار هستند. یعنی کارمندان، بر فرهنگ جامعه تاثیرگذار خواهند بود. کارمندان به عنوان یک انسان دارای استعدادها، ویژگیهای متعدد و پیچیده ای هستند که در مجموع شخصیت آنها را شکل خواهد داد. یکی از این ویژگیها ضریب کارایی و عملکرد است که روشی برای سنجش کارایی است. دراین مقاله با بکارگیری مدلسازی مبتنی برعامل و نظریه بازی ها تاثیر پارامتر تشویق را با توجه به ویژگی ضریب کارایی مشخص می کنیم. با توجه به اینکه در محیط اداری، کارمندان از یکدیگر الگو برداری می کنند و رفتار آنها می تواند بر روی دیگران تاثیر گذار باشد لذا با یک محیط چند عامله مواجه هستیم که از دید نظریه بازیها به عنوان یک بازی همکارانه در نظر گرفته می شود. دراین تحقیق اثر تشویق بر روش کارمندان به عنوان یک سیستم چند عامله بررسی شده و تشویق به عنوان یک معیار کمی مورد توجه قرار می گیرد. سه پارامتر جهت ارزیابی روشها ارائه می گردد که عبارتند از: کارایی، تاثیر و زمان همگرایی. دراین تحقیق یک روش بر اساس ورشکستگی بانکی ارائه میشود. نتایج حاصل بدین صورت است که تشویق کارمندان دارای ضریب کارایی و عملکرد بالاتر باعث افزایش کارایی جمعی کارمندان و افزایش مشارکت آنها در حل مسئله کلاسی می شود. به عبارتی در معیارهای کارایی و تاثیر روش پیشنهادی عملکرد بهتری دارد. در مقابل در پارامتر زمان همگرایی روش پیشنهادی نسبت به سایر روشهای ورشکستگی بانکی عملکرد ضعیفتری دارد.

کلیدواژه ها:

نظریه بازیها ، . مدلسازی مبتنی بر عامل ، ضریب کارایی ، عملکرد. تاثیر ، زمان همگرایی