بهسازی و نوسازی بافت های شهری، راهبردی جهت توسعه پایدار شهری ( شهرآباد بردسکن)

بافت های فرسوده شهرها، امروزه به یکی از چالش برانگیزترین مسائل پیش روی مدیران و متولیان امور شهری بدل شده اند. اگرچه تنوع عوامل فرسودگی در ابعاد گوناگون، نوسازی بافت های فرسوده را با ابعاد متنوع کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی، مدیریتی، فنی و حقوقی همراه کرده است؛ لیکن در جریان اقدام و عمل بیشترین توجهات معطوف به جایگزینی ساختمان های فرسوده با ساختمان های نو و یا به عبارتی تقدم ابعاد کالبدی بر دیگر ابعاد بوده است. بررسی تجربیات نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده با دیدگاه صرفا کالبدی نشان می دهند که اتخاذ چنین رویکردی موجب تغییر شکل و ماهیت معضلات موجود و بروز آنان به اشکال دیگر گردیده است؛ بنابراین ضروری است ملاحظات بیشتری نسبت به حفظ سرمایه های اجتماعی، حرکت در مسیر دستیابی به پایداری اجتماعی، بهره گیری از ظرفیت ها در جهت رشد اقتصادی و توسعه فرهنگی نمود. بنابراین به نظر می رسد در بافت های فرسوده با توجه به وسعت دامنه و شدت مسائل گریبان گیر این بافت ها کارآمدترین رویکرد که بتوان برای مواجهه با کاستی ها و نارسائی ها اتخاذ نمود، نیل به اهداف توسعه پایدار در عرصه بهسازی این بافت ها می باشد. این پژوهش در تلاش است به بررسی بهسازی بافت های شهری با رویکرد توسعه پایدار شهری در شهرآباد بردسکن بپردازد و سعی گردیده بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری را از چشم اندازی دیگر و با نگرش به مقوله توسعه پایدار مورد تحلیل قرار دهد. روش تحقیق از نوع مطالعات کیفی - توصیفی بر مبنای مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و مشاهدات میدانی میباشد

کلیدواژه ها:

بهسازی ، نوسازی ، بافت شهری ، توسعه پایدار ، شهرآباد ، بردسکن