راهکاری بر طراحی معماری پایدار (سیستم انرژی زمین گرمایی)

در سال های اخیر و با توجه به محدودیت و گرانی سوخت های فسیلی، بحران زیست محیطی و آلودگی ناشی از آن ها انرژی های نو و تجدیدپذیر بسیار مورد توجه بوده که از جمله این انرژی ها می توان به انرژی زمین گرمایی اشاره کرد. انرژی زمین گرمایی از گرمای گدازه ها و تخریب مواد رادیواکتیو موجود در اعماق زمین به دست می آید که عمدتا در نواحی زلزله خیز و آتشفشانی جوان و صفحات تکتونیکی زمین متمرکز شده است. نوعی از انرژی است که قابلیت آن را دارد تا توسط طبیعت در یک مدت زمان کوتاه، مجددا به وجود آمده یا تجدید شود. امروزه عوامل گوناگونی مانند بحران های سیاسی، مسائل اقتصادی نظیر میزان ذخایر فسیلی، نگرانی های زیست محیطی، افزایش جمعیت و غیره باعث شده تا متخصصان به فکر یافتن راه حل های مناسب برای تولید انرژی باشند. به این ترتیب، دیگر نمی توان به منابع اتمام پذیر موجود متکی بود. به همین دلیل، کشورهای جهان به جایگزینی انرژی های تجدیدپذیر به جای سوخت های فسیلی روی آورده اند. استفاده از انرژی تجدید پذیر در معماری، به خصوص در عصر مدرن از مهم ترین مسائلی است که می تواند در طراحی ساختمان ها و شکل گیری آن ها تاثیر گذار باشد. اصل حفاظت از انرژی در معماری این است که هر ساختمان باید به گونه ای طراحی و ساخته شود که نیاز آن به سوخت فسیلی به حداقل ممکن برسد. کشور ایران دارای پتانسیل بالایی در جهت استفاده از این انرژی (انرژی زمین گرمایی) در ساختمان های خود می باشد. در این مقاله سعی گردیده با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای، با توجه به اهمیت انرژی های تجدید پذیر به صورت خلاصه به معرفی انواع آن ها پرداخته و لزوم به کارگیری این انرژی ارزان و پاک، به جای استفاده از سوخت های فسیلی به صورت جدی بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

انرژی زمین گرمایی ، انرژی تجدید پذیر ، سوخت های فسیلی ، معماری