جایگاه برنامه ریزی ارتباطی در برنامه ریزی شهری

با حرکت جوامع به سمت پیشرفت و در گذر زمان، پاسخ های پیشین به نیاز های بشریت منسوخ شده و می بایست نظریه ها را مطابقت دهیم. با مطرح شدن مباحثی همچون آزادی بیان، انسان به عنوان عضو قابل اهمیتی در جامعه به دنبال دستیابی به خواسته ها و ارتقا کیفیت زندگی خود می باشد و این امر تنها با همکاری و همراهی با برنامه ریزان و طراحان شهری میسر خواهد بود. برنامه ریزی ارتباطی هابرماس با مطرح کردن اهمیت مشارکت و گفت و گو و رابطه ای دو سویه میان افراد حاضر در جوامع و تصمیم سازان پا به عرصه نهاد. هابرماس معتقد بود یکی از علل اصلی ناکامی پروژه ها و طرح های شهری عدم مشارکت و مشورت با ذی نفعان و بهره برداران در سطح شهر می باشد. با حضور یافتن مردم در کرسی های تصمیم گیری، برنامه ریز می تواند از زوایای گسترده تری به مسائل بنگرد و پاسخ بهینه تری که در بردارنده تمام زوایای زندگی انسان ها خصوصا ابعاد اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی باشد. تحقیق پیشرو در نظر دارد به ارائه مباحثی در زمینه برنامه ریزی ارتباطی و ریشه های آن در برنامه ریزی شهری بپردازد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ارتباطی ، هابرماس ، برنامه ریزی عقلانی ، تعامل ، مشارکت ، برنامه ریزی شهری