موسیقی درمانی بر بهبود تعامل اجتماعی کودکان دارای اختلالات طیف اوتیسم در تهران

زمینه و هدف:پژوهش حاضر با هدف بررسی موسیقی درمانی بر بهبود تعامل اجتماعی کودکان دارای اختلالات طیف اوتیسم صورت گرفت. روش: روش این پژوهش از نوع شبه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم در سال۱۴۰۰شهر تهران بود که تعداد ۵۰ کودک با روش نمونه گیریدر دسترس به عنوان نمونه انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۲۵ نفر) جای دهی شده اند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس رتبه بندی اوتیسم گیلیام استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از تحلیل کواریانس انجام شد یافته ها : یافته های این پژوهش نشان داد که موسیقی درمانی باعث افزایش مهارت های ارتباطی و زبانی و کاهش علائم اوتیسم شده استنتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر موسیقی درمانی می تواند به عنوان یکی از شیوه های توانبخشی کودکان مبتلا به اوتیسم در زمینه تعاملات اجتماعی ان ها استفاده شود

کلیدواژه ها:

موسیقی درمانی ، تعامل اجتماعی ، اختلالات طیف اوتیسم ، ارتباط