بررسی رابطه بین تاب آوری و عزت نفس با امید به زندگی در بیماران دیابتی کلینیک تخصصی دیابت شهرستان سراوان

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه تاب آوری و عزت نفس با امید به زندگی در بیماران دیابتی شهرستان سراوان بود این پژوهش، در زمره تحقیقات توصیفی- همبستگی قراردارد. جامعه آماری۸۰۰ نفر از بیماران دیابتی کلینیک تخصصی دیابت شهرستان سراوان در سال ۱۴۰۰ و با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه ۲۶۰ نفر و با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده بود. ابزارهای جمع آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون(۲۰۰۳)، پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت(۱۹۹۴) و پرسشنامه امید به زندگی میلر(۱۹۹۶) بودند. اطلاعات با نرم افزار SPSS با استفاده از روش آمار توصیفی و آزمون آماری استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحقیق نشان‎ دادکه بین تاب آوری با امید به زندگی رابطه مثبت معناداری وجود داشت (۰/۰۱>p) و از میان مولفه های تاب آوری، مولفه شایستگی، مولفه تحمل عواطف منفی، مولفه پذیرش عواطف مثبت، مولفه مهار و مولفه معنویت با امید به زندگی رابطه مثبت معناداری وجود داشت (۰/۰۱>p). و بین عزت نفس با امید به زندگی رابطه مثبت معناداری وجود داشت (۰/۰۱>p) و از میان مولفه های عزت نفس، مولفه عمومی، مولفه خانوادگی، مولفه اجتماعی و مولفه تحصیلی با امید به زندگی رابطه مثبت معناداری وجود داشت(۰/۰۱>p).

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، عزت نفس ، امید به زندگی