بررسی عملکرد و برخی از خصوصیات بیوشیمیایی دو رقم سویا در شرایط تنش خشکی تحت تراکم های بوته مختلف در منطقه ورامین

به منظور یافتن بهترین تراکم بوته جهت کاشت سویا تحت شرایط تنش خشکی و همچنین مطالعه سازگاری ارقام سویا با شرایط تنش خشکی، آزمایشی بصورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در سال زراعی 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین- پیشوا اجرا گردید. آبیاری در دو سطح (آبیاری مطلوب و تنش خشکی) در پلات های اصلی و تراکم بوته در سه سطح (60 ،80 و100 بوته در m2) و ارقام در دو سطح (ویلیامز و موتانت کلارک) بطور مشترک در پلاتهای فرعی در نظر گرفته شدند. آبیاری در زمان هایی که تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A برابر 100 میلیمتر بود، بعنوان تنش در نظر گرفته شد. صفت های مورد بررسی در این آزمایش شامل عملکرد دانه، میزان فیبر دانه، سنجش تغییرات میزان آنزیم کاتالاز و بیومارکر دی تیریوزین تحت شرایط تنش خشکی بود. نتایج تجزیه آماری داده ها بیانگر این بودند که صفات مورد بررسی تحت تاثیر تیمارهای تنش خشکی، تراکم بوته و رقم قرار گرفتند. بیشترین و کمترین میزان عملکرد دانه به ترتیب تحت شرایط آبیاری مطلوب و تنش خشکی حاصل گردید. شرایط تنش خشکی نسبت به شرایط آبیاری مطلوب وهمچنین افزایش تراکم از 60 بوته در m2 به 100 بوته در m2، سبب افزایش مقادیر آنزیم کاتالاز، بیومارکر دی تیریوزین و میزان فیبر دانه گردید. در مقایسه بین دو رقم مورد بررسی، رقم ویلیامز دارای عملکرد دانه و همچنین میزان فیبر دانه بالاتر بیشتری نسبت به رقم موتانت کلارک بود.

کلیدواژه ها:

تراکم بوته ، تنش خشکی ، دی تیریوزین ، سویا ، کاتالاز