تاثیر پرایمینگ و مدت زمان آن بر عملکرد و اجزای عملکرد شنبلیله در سطوح شوری

آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در گلخانه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری در سال 1389 اجرا شد. تیمارها پس از تجزیه خوشه ای شامل فاکتور اول (نیتروکسین، CaCl2 (4 ds.m-1+12 ساعت پرایم)، CaCl2 (4 ds.m-1+24 ساعت پرایم)، NaCl (4 ds.m-1+24 ساعت پرایم)،NaCl (8 ds.m-1+24 ساعت پرایم)، عدم تلقیح، PEG) و فاکتور دوم 4 سطح شوری (صفر، 4، 8 و 12 ds.m-1) بود. نتایج نشان داد که اثر پیش تیمار بذر بر وزن برگ، تعداد غلاف، وزن غلاف و تعداد بذر در غلاف بسیار معنی دار بود. شوری ﺗﺄثیر معنی داری بر تمامی صفات مورد بررسی به جز تعداد بذر در غلاف داشت. اثر متقابل پیش تیمار و شوری نیز بر تمامی صفات مورد بررسی معنی دار بود. نتایج کلی این آزمایش نشان داد که بیوپرایمینگ نیتروکسین از مهمترین تکنیکهای بهبود کمی و کیفی پارامترهای رشدی گیاه شنبلیله تحت شرایط نامساعد (تنش شوری) در این آزمایش بود.

کلیدواژه ها:

پرایمینگ ، عملکرد ، اجزای عملکرد ، شنبلیله ، شوری