تعیین تبخیر- تعرق و ضریب گیاهی خیار با استفاده از میکرولایسیمتر در شرایط گلخانه

منابع آب و خاک کشور محدود می باشد و استفاده بهینه از منابع آب در بخش کشاورزی مستلزم تعیین هرچه دقیق تر میزان آب مصرفی توسط گیاهان مختلف در شرایط متفاوت می باشد. این امر در کشت های گلخانه ای به لحاظ توسعه سریع آنها بیش از پیش ضروری می باشد. در این راستا، به منظور تعیین تبخیر- تعرق و ضریب گیاهی (KC) خیار گلخانه ای، دو عدد میکرولایسیمتر برای کشت خیار و چمن در گلخانه تعبیه شد. میزان تبخیر- تعرق این دو گیاه به روش وزنی و به صورت روزانه اندازه گیری گردید. هم چنین با استفاده از داده های هواشناسی ثبت شده داخل گلخانه، تبخیر- تعرق گیاه مرجع با سه روش پنمن- مانتیث- فائو، هارگریوز- سامانی و ماکینک محاسبه شد. با توجه به فاصله کشت ۷۰×۴۰ سانتی متری بوته ها، تبخیر- تعرق خیار در طول دوره رشد چهار ماهه برابر ۲/۲۷۳ میلی متر اندازه-گیری شد. میانگین مقادیر KC خیار گلخانه ای در مرحله ابتدایی رشد ۱۴/۰، در مرحله توسعه ۷۸/۰، در مرحله میانی ۳۷/۱ و در مرحله انتهایی ۸۶/۰ به دست آمد. هم چنین مقادیر ضریب گیاهی که در آنها تبخیر- تعرق مرجع از روش های هارگریوز- سامانی و ماکینک به دست آمده بود به مقادیر واقعی ضریب گیاهی نزدیک تر بودند. معادله پنمن- مانتیث- فائو نیز مقدار Kc را حدود ۶/۱ تا ۵ برابر بیشتر از مقدار واقعی برآورد نمود.

کلیدواژه ها:

Reference crop evapotranspiration ، Penman-Monteith- FAO ، Hargreaves-Samani ، Makkink. ، : تبخیر- تعرق گیاه مرجع ، پنمن- مانتیث- فائو ، هارگریوز- سامانی ، ماکینک