تحلیل واکنش آنی سیاست پولی بهینه در گذار از اقتصاد نفتی در ایران مبتنی بر مدل DSGE

مطالعه حاضر نیز در این راستا شکل گرفته و در چارچوب روش اقتصادسنجی بیزی و با استفاده از داده های واقعی اقتصاد ایران طی دوره ۱۳۹۷:۴- ۱۳۷۲:۱ به تعیین سیاست پولی بهینه بر پایه یک مدل تعادل عمومی پویای تصادفی بدون احتساب درآمد نفت پرداخته است و همچنین شوک های بهره وری، تکنولوژی و هزینه های دولت به مدل وارد گردید و سعی دارد نتایج حاصله را در قالب توصیه های سیاستی در اختیار استفاده کنندگان قرار دهد. با این توضیح که به منظور دستیابی به این هدف، یک مدل شامل چهار بخش خانوار، بنگاه، دولت و بانک مرکزی و بخش خارجی متناسب با شرایط جدید اقتصاد ایران تصریح شده است که در آن، قید تلفیقی دولت و بانک مرکزی با تاکید بر منابع تامین مالی دولت، مخارج دولت و منابع پایه پولی تبیین می شود و تفاوت عمده این مطالعه با مطالعات پیشین در حذف درآمدهای نفتی از منابع تامین مالی دولت است. به منظور پویایی متغیرهای اقتصادی مرتبط با پژوهش حاضر توابع واکنش که مبتنی بر الگوی تحقیق برآورد گردیده اند بدست آمده است. شوک بهره وری و شوک تکنولوژی نمی توانند یک نیروی هدایت کننده مهم در سیاست پولی باشند. در اثر شوک هزینه های دولت کلیه متغیرها افزایش می یابند، به ویژه در مورد سیاست پولی که افزایش آن شدیدتر از سایر متغیرهاست. همچنین این شوک به دلیل افزایش ثروت منجر به افزایش مصرف نیز می شود. بنابراین در اثر این شوک، سیاست های پولی بسیار بیشتر از محصول، مصرف، سرمایه گذاری و صادرات افزایش می یابد. لذا می توان گفت که شوک هزینه های دولت سهم زیادی در نواسانات سیاست های پولی داشته است.

کلیدواژه ها:

سیاست پولی بهینه ، مدل تعادل عمومی پویای تصادفی ، اقتصاد نفتی ، ایران.