نقد آموزش مجازی بر اساس استعاره ی بازیگر و تماشاگر

دیدگاه سنتی استعاره را صرفا آرایه ای ادبی، تزیینی و امری زبانی می داند. اما بنا بر استعاره ی مفهومی لیکاف و جانسون استعاره ها تنها اموری بلاغی نیستند و ما از آنها صرفا استفاده ادبی و تزیینی نمی کنیم، بلکه با آنها زندگی می کنیم و نظام فکری ما نیز مبتنی بر آنهاست. هدف از تالیف این مقاله که به روش توصیفی - تحلیلی به نگارش درآمده است نقد آموزش مجازی بر اساس استعاره ی بازیگر و تماشاگر است. یافته های پژوهش اجمالا حاکی از آن است که استعاره ی مذکور - که در اگزیستانسیالیسم به کار می رود - مانند هر استعاره ی دیگری نشانگر طرز نگرش و تلقی خاصی است که دلالت های خاصی برای تعلیم وتربیت دارد. استعاره ی غالب در آموزش سنتی استعارهی متعلم همچون تماشاگر بود که دوباره در آموزش مجازی رخ نموده است، اما بر اساس بنیاد اگزیستانسیالیستی تربیت باید چرخشی صورت گیرد و این استعاره به استعاره ی متعلم همچون بازیگر تغییر یابد تا نقش فعالانه ی وی در امور تربیتی موردتوجه جدی قرار گیرد تا یادگیری سطحی در آموزش مجازی به سوی یادگیری عمقی سوق پیدا کند.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، استعاره ی بازیگر و تماشاگر ، اگزیستانسیالیسم