اثربخشی خانواده درمانی ساختاری بر کاهش تعارضات زناشویی بانوان متقاضی مشاوره خانواده

زمینه وهدف: اصلاح و تعدیل تعارض زناشویی یکی از هدف های زوج درمانی و خانواده درمانی محسوب می شود و اثربخش یا تاثیرگذاری مداخلات بالینی متعددی در خصوص آن مورد مطالعه قرار گرفته اند، در این مطالعه اثربخشی خانواده درمانی ساختاری بر کاهش این سازه مورد بررسی قرار گرفته است. روش پژوهش: این مطالعه از لحاظ هدف بنیادی و از لحاظ روش در زمره تحقیقات نیمه آزمایشی قرار دارد. بانوان مراجعه کننده به مراکز مشاوره وابسته به مراکز بهزیستی منطقه ۵ تهران جامعه آماری این مطالعه را تشکیل داده اند و نمونه برداری به روش هدفمند صورت پذیرفته است، از میان بانوان مراجعه کننده به مراکز مشاوره مذکور براساس بیش ترین نمره تعارضات زناشویی ۴۰ نفر انتخاب شدند، سپس از روش نمونه گیری تصادفی ساده برای جایگزینی افراددر گروه های آزمایشی و کنترل استفاده شد. از پرسشنامه تعارض زناشویی ترابی و ثنایی برای اندازه گیری متغیرها و برای تجزیه و تحلیل داده ها از ازمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: یافته ها مشخص ساخت که خانواده درمانی ساختاری بر تعارض زناشویی و تمامی مولفه های آن به ترتیب جدا کردن امور مالی از یکدیگر، افزایش واکنش هیجانی، افزایش جلب حمایت از فرزندان، کاهش رابطه جنسی، کاهش ارتباط موثر، افزایش رابطه فردی با خویشاوندان ، کاهش رابطه خانوادگی با خویشاوندان همسر و کاهش همکاری به ترتیب با ضرایب اتای ۰/۷۴، ۰/۷۲، ۰/۶۶، ۰/۶۵، ۰/۵۸، ۰/۴۵، ۰/۴۰ اثربخش بوده است. نتیجه گیری: وجود تعارض در سیستم خانواده که یک سیستم بهم وابسته است باعث می شود تعادل خانواده از بین برود و چرخه های معیوب برقراری تعادل، حکم فرما شود. براساس این یافته ها خانواده درمانی ساختاری با شناسایی چرخه های تعارض موجود در ارتباط اعضای خانواده، باعث ایجاد تعادل، بهبود عملکرد سیستم خانواده و رضایت زناشویی شد، بنابراین از خانواده درمانی ساختاری می توان به منظور اصلاح و تعدیل تعارضات زناشویی و مولفه های هشت گانه آن استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

خانواده درمانی ساختاری ، تعارضات زناشویی ، بانوان متقاضی مشاوره