بررسی گونه های فخر در دیوان حافظ
محل انتشار: فصلنامه شعرپژوهی (بوستان ادب)، دوره: 2، شماره: 3
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 160
فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JBASH-2-3_009
تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1401
چکیده مقاله:
فخر در واقع از گونه های ادبی است که در آثار منظوم و منثور شعرا و نویسندگان نمود دارد و در هر روزگاری، رنگی خاص می پذیرد و نمی تواند از تاثیرهای زمانی و مکانی به دور باشد. در مقدمه ی این مقاله ابتدا به بررسی ماهیت فخر و ارتباط آن با موضوع شخصیت و پندار فرد از خود و کارکرد آن به عنوان عنصری روانی- شخصیتی پرداخته ایم. با توجه به اعتبار حافظ در غزل سرایی و آفرینش گونه ی خاصی در این شیوه ی سخن سرایی، غزل وی را که جلوه گاه فخر اوست، به اختصار بررسی کرده ایم. به سبب آن که بیشترین فخر حافظ به سخن و غزل است، ابعاد این موضوع و دلایل تفاخر خود را به کلامش، در بخش بعدی، به تفصیل بیان کرده ایم. موضوع قابل توجه دیگر، فخر حافظ به همت والاست که ریشه در عصر سیاسی و اجتماعی روزگار شاعر دارد و با عنوانی مستقل بررسی شده است. مفاخره های برجسته ی دیگری چون فخر به رندی، فخر به عشق و معشوق، فخر به ممدوحان و...، دیگر قسمت های برجسته این مقاله را شکل داده است و در پایان با توجه به تنوع فخریه های حافظ که جنبه های فردی، انتقادی اجتماعی و سیاسی را در بر می گیرد، نتیجه ارایه می شود.
کلیدواژه ها:
۱.فخر(خودستایی) ۲. حافظ ۳. سخن ۴. غزل
نویسندگان
محمدحسین نیکدار اصل
دانشگاه یاسوج
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :