بررسی نقش انسولین در کنترل قند خون بیماران دیابتی

انسولین یکی از هورمون هایی است که تاثیرات مختلفی در متابولیسم و دیگر اعمال بدن میگذارد. انسولین یک هورمون پپتیدی با ترکیب ۵۱ اسید آمینه می باشد. این هورمون از سلول های بتا جزایر لانگرهانس، واقع در بخش درون ریز پانکراس، به خون ترشح میشود. این هورمون با اثر به سلول های کبد باعث می شود این سلول ها با گرفتن قند از خون و ذخیره ی آن به صورت گلیکوژن قند خون را کاهش دهند و با تجمع گلیکوژن در سلول های ماهیچه ای به عنوان یک منبع سوخت، انرژی را افزایش دهد. همچنین با اثر به بافت های چربی، استفاده از چربی به عنوان منبع سوخت را متوقف می کند. در صورت نبود یا کمبود انسولین درخون، بدن از چربی به عنوان منبع سوخت استفاده میکند و به عنوان مرکز کنترل متابولیسم بدن عمل میکند.انسولین در پزشکی برای درمان نوعی دیابت شیرین استفاده می شود. دیابت شیرین دو نوع است: دیابت شیرین نوع۱و دیابت شیرین نوع.۲ دیابت شیرین نوع۱ وابسته به انسولین ودیابت شیرین نوع۲ غیر وابسته به انسولین می باشد. عوارض ناشی از انسولین می تواند منجر به عدم کنترل مناسب قند خون و گاهی قطع مصرف توسط بیمار گردد. قند و چربی های خون بیماران دیابتی منجر به تشدید بروز عوارض دیر هنگام دیابتی می شود. نقش ویتامین E در بهبودی فراسنج های چربی در مطالعات زیادی اشاره شده است. افت قند خون، افزایش وزن، از موارد عوارض انسولین به شمار میروند. این هورمون بر اعمال سایر نقاط بدن نیز اثر می گذارد، برای مثال اگر انسولین وارد مغز شود باعث افزایش توانایی یادگیری و حافظه می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش اساسی انسولین که در کنترل قند خون در تمام بیماران دیابتی بازی می کند و با افزایش شیوع روز افزون دیابت، مصرف انسولین نیز رو به افزایش است.

کلیدواژه ها:

انسولین ، دیابت ، کاهش قند خون ، آلرژی به انسولین