شورش در شعر امل دنقل و نصرت رحمانی

شعر معاصر عربی و فارسی، فرآیندی است که می کوشد جایی برای بازتاب همه ی دغدغه های انسانی داشته باشد. عواطف، اهداف، پیروزمندی ها، ناکامی ها و همه ی مسائل انسانی، جایگاهی قابل توجه را در گستره ی آن دارا می باشند. از جمله ی مسائل انسانی در عصر جدید، وجود محدودیت هایی است که انسان را از رسیدن به تعالی موردنظر باز می دارد؛ این محدودیت ها گاهی در شکل عناصری بروز می کنند که به شکل اعجاب انگیز خود را به زندگی انسان تحمیل کرده اند و شگفت تر این که انسان نیز به وجود آن ها عادت می کند اما در این بین جان های گرم و سرهای پرشوری، ظهور می یابند که بی محابا به استقبال این موانع سترگ می روند و به کارزار با آن ها می پردازند، امل دنقل مصری و نصرت رحمانی پارسی گو از این گروه اند. این نوشته بر آن است تا ضمن ارائه ی نمایی کلی از پدیده ی شورش در شعر دو شاعر به مصادیق برجسته ی این محدودیت ها از قبیل خود، اجتماع، زمان و دنیای جدید پرداخته فصل مشترک رویارویی دو شاعر را با آن ها به نمایش گذارد. نتیجه ی حاصله از پژوهش نشان از آن دارد که وجود انگیزه های مشترک در حوزه ی دو زبان، باعث شکل گیری تقابل هم سان دنقل و رحمانی با محدودیت ها گردیده است. واژه های کلیدی: امل دنقل، انسان، شعر معاصر عربی و فارسی، شورش، نصرت رحمانی.  

کلیدواژه ها:

Key words: Amal Donghol ، Contemporary Arabic and Persian Poetry ، Human being ، Nosrat Rahmani ، Revolt