بررسی رابطه بین هوش معنوی با شادکامی در کارکنان بیمارستان های دولتی شهر کرمان سال ۱۳۹۹

پژوهش حاضر با هدف "بررسی رابطه بین هوش معنوی با شادکامی در کارکنان بیمارستانهای دولتی شهر کرمان سال "۱۳۹۹ انجام شده است. روش تحقیق این پژوهش؛ توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش، کلیه کارکنان شاغل در بیمارستانهای دولتی شهر کرمان به تعداد ۳۶۴۵ نفر بوده که طبق فرمول کوکران تعداد ۳۴۷ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب و با توجه به هدف و فرضیات مطرح شده مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار اندازهگیری در این پژوهش دو پرسشنامه استاندارد هوش معنوی بدیعزاده و همکاران((۲۰۱۰ و پرسشنامه شادکامی آرگایل و لو((۱۹۹۴ بود. در تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و از تکنیکهای آماری چون آماره های توصیفی، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندمتغیره و آزمون t استفاده شده است. یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن است که بین هوش معنوی با شادکامی در کارکنان بیمارستانهای دولتی شهر کرمان رابطه مثبت معناداری وجود دارد. بین هریک از مولفه های هوش معنوی (تفکر کلی و بعد اعتقادی، توانایی مقابله و تعامل با مشکلات، پرداختن به سجایای اخلاقی، خودآگاه ی) با شادکامی کارکنان بیمارستان رابطه مثبت معناداری یافت شد. متغیرهای تفکر کلی و توانایی مقابله؛ نقش مثبت و معناداری در پیشبینی شادکامی کارکنان داشتند اما مولفه های خودآگاه ی و سجایای اخلاقی کارکنان پیشبینی کننده معناداری برای شادکامی آنها نبودند.همچنین نتایج آزمون t نشان داد بین هوش معنوی در کارکنان زن و مرد تفاوت معناداری وجود دارد (هوش معنوی کارکنان زن بیشتر از کارکنان مرد است)، اما بین شادکامی در کارکنان زن و مرد تفاوت معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، شادکامی ، کارکنان بیمارستان