تاثیر سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد و شاخص های رشد گیاه گوجه فرنگی

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف نیتروژن و شوری آب آبیاری بر عملکرد و شاخص های رشد گیاه گوجهفرنگی، آزمایشی گلخانه ای به صورت فاکتوریل با سه تکرار و در قالب طرح پایه کاملا تصادفی اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح شوری (۵/۰، ۵/۲ ، ۵/۴ و ۵/۶ دسیزیمنس بر متر از منبع کلرید سدیم) و چهار سطح نیتروژن (صفر، ۶۰، ۱۲۰ و ۲۴۰ کیلوگرم در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که شوری باعث کاهش عملکرد میوه، ارتفاع گیاه، وزن خشک اندام های هوایی و سطح برگ گردید. بیشترین و کمترین مقدار این ویژگی ها در شوری های ۵/۰ و ۵/۶ دسیزیمنس بر متر مشاهده شد. با افزایش سطح شوری، وزن خشک ریشه افزایش یافت. بیشترین مقدار عملکرد میوه و ارتفاع گیاه از سطح ۱۲۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد که با تیمار ۲۴۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار اختلاف معنی دار نداشت. کمترین مقدار عملکرد میوه و شاخص های رشد گیاه از تیمار شاهد (صفر کیلوگرم نیتروژن در هکتار) به دست آمد. بیشترین مقدار عملکرد و ارتفاع گیاه از سطح ۱۲۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن و ۵/۰ دسیزیمنس بر متر شوری به دست آمد. بیشترین مقدار وزن خشک اندام های هوایی و سطح برگ گوجهفرنگی از سطح ۲۴۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن و ۵/۰ دسیزیمنس بر متر شوری (تیمار شاهد) حاصل شد. کمترین مقدار شاخص های رشد گیاه در تیمار صفر کیلوگرم در هکتار نیتروژن و ۵/۶ دسیزیمنس بر متر شوری اندازه گیری شد. بیشترین وزن خشک ریشه از سطح ۱۲۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار و ۵/۶ دسیزیمنس بر متر شوری و کمترین مقدار آن از سطح ۵/۰ دسیزیمنس بر متر شوری و صفر کیلوگرم در هکتار نیتروژن به دست آمد. نتایج نشان داد در محیط های دارای آب آبیاری شور، مصرف متعادل نیتروژن می تواند سبب کاهش و تعدیل اثر نامطلوب شوری بر عملکرد و شاخص های رشد گیاه گوجهفرنگی شود. ولی با افزایش سطح شوری آب آبیاری، مقدار نیتروژن مورد نیاز برای دستیابی به حداکثر عملکرد کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

Greenhouse vegetable ، Water salinity ، Chemical fertilizer ، سبزی گلخانه ای ، شوری آب ، کود شیمیایی