امکان سنجی طراحی یک واحد همسایگی صفر انرژی در قزوین

گرم شدن کره زمین ناشی از افزایش گازهای گلخانه ای و تاثیر آن بر تغییرات آب و هوایی همگی وابسته به انرژی است. در ایران رشد بالای مصرف سالانه انواع سوخت های فسیلی سبب بروز مشکلات فزاینده زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی شده است. در این میان بخش ساختمان با مصرف بیش از ۴۰% انرژی کشور، سهم عمده ای در تعیین میزان مصرف انرژی دارد. هدف از این مطالعه کاهش مصرف انرژی ساختمان های مسکونی و جایگزینی انرژی های تجدیدپذیر به جای سوخت های فسیلی جهت تامین انرژی این ساختمان ها در قالب یک واحد همسایگی صفر انرژی در شهر قزوین می باشد. روش پژوهش بر بر پایه ترکیبی از روش توصیفی- تحلیلی، روش پژوهش علی و شبیه سازی می باشد. نتایج نشان می دهد که با بهره گیری از عایق های حرارتی و ظرفیت حرارتی مصالح، سایه بان مناسب و تهویه طبیعی می توان به ترتیب به میزان ۳۳%، ۱/۲% و ۱۲% در مصرف انرژی صرفه جویی کرد. پس از اعمال راهکارهای غیرفعال، میزان انرژی مصرفی واحد همسایگی موجود (۳۲ واحد مسکونی) جهت دستیابی به تعاریف صفر انرژی، با بهره گیری از ۸۴۸ ماژول فتوولتاییک ۲۵۶ واتی و ۲۴ عدد آبگرمکن خورشیدی و همسان سازی آن با شبکه انرژی تامین شده است.

کلیدواژه ها:

Greenhouse Gases ، Zero Energy Neighborhood Unit ، Passive Strategies ، Renewable Energy ، Qazvin. ، گازهای گلخانه ای ، مصرف انرژی ، واحد همسایگی صفر انرژی ، راهکارهای غیرفعال