مقایسه کارایی فنی و زیست کارایی در نیروگاه های منتخب حرارتی کشور

در این مطالعه،کارایی فنی و زیست کارایی ۱۶ نیروگاه منتخب حرارتی ایران طی سال­های۱۳۹۴-۱۳۹۰ با استفاده از روش تحلیل پوششی داده­ها (DEA) و برمبنای مدل ستانده محور مورد ارزیابی قرار گرفته است. نهاده­های این مدل، نیروی کار، ظرفیت نصب­شده و سوخت مصرفی است و ستانده­های آن تولید برق و انتشار ۲CO و ۲SO می­باشند. نتایج نشان می­دهد میانگین کارایی فنی نیروگاه­های تحت بررسی بین ۷/۸۴ و ۴/۸۸ درصد است. بررسی میانگین زیست کارایی این نیروگاه­ها طی دوره مذکور نشان می دهد این کارایی بین ۷/۸۵  و ۱/۹۰ درصد بوده است. بهره­وری با استفاده از شاخص مالم­کوییست نشان می­دهد مقادیر بهره­وری زیست محیطی نیروگاه­ها طی این ۵ سال نوسان داشته و در نهایت، افزایش یافته است.به منظور افزایش کارایی نیروگاه­ها، پیشنهاد می­شود ظرفیت منصوبه هر یک از نیروگاه­ها افزایش یابد و تجهیزات لازم برای آنها مهیا شود. همچنین ضمن توسعه نیروگاه­های گازی و سیکل ترکیبی، از گازطبیعی به عنوان سوخت نیروگاه­ها استفاده شود. نوسازی و بهینه­سازی مصرف انرژی و تدوین استانداردها در نیروگاه­ها از دیگر پیشنهادهای سیاستی این مطالعه می­باشد.  

کلیدواژه ها:

Thermal Power plant ، Technical Efficiency ، Environmental Efficiency ، Data Envelopment Analysis (DEA). ، نیروگاه حرارتی ، کارایی فنی ، زیست کارایی ، تحلیل پوششی داده ها