بررسی عوامل موثر بر توانمندسازی کارکنان با هدف تمرکز زدایی در توسعه اقتصادی روستاها مطالعه موردی: شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی ایران تربت حیدریه

فرآیند تمرکززدایی رویکردی جهت اشتغال زایی و ایجاد زمینه های شغلی بیشتر در مناطق محروم و کمتر توسعه یافته می باشد که در برنامه های اول تا چهارم توسعه بر تمرکززدایی تاکید شده است. لذا باید عملکردی مناسب و موثری در جهت توسعه سکونتگاه های پیرامون خود داشته باشند. تمرکززدایی از شهرها به مناطق روستایی و محلی زمینه های تخصیص اختیارات را فراهم می کند که این امر مصداق بارزی از اثبات توسعه اقتصادی در عمل است. جستجوی راهکارهایی برای افزایش کارایی و بکارگیری حداکثر توانایی کارکنان در راستای رسیدن به اهداف سازمانی یکی از موضوعاتی است که سازمانها همواره با آن مواجه بودند. هدف از این مقاله تاثیر توانمند سازی کارکنان شرکت نفت بر ساختار اقتصادی از دیدگاه روستاییان با رویکرد مدل سازی AHP و معیارهای توانمندسازی می باشد. تحقیق به دید هدف از نوع کاربردی و از دید جمع آوری داده های تحقیقی از نوع توصیفی- پیمایشی می باشد. جامعه ی آماری تحقیق کلیه ی کارکنان شرکت نفت شهرستان تربت حیدریه می باشد. جهت جمع آوری داده های تحقیق، از پرسشنامه استاندارد توانمند سازی استفاده شده است. برای تایید پرسشنامه از آزمون k-s و آلفای کرونباخ و برای تایید پایانی از روش ضریب همبستگی رگرسیون استفاده شده است. تحقیقات نشان می دهد که در معیار توانمند سازی شاخص محیط کار، در معیار بحرانی بودن شاخص روحیات و تعلق سازمان، در معیار امکان پذیری شاخص روحیات و تعلق سازمان و در نهایت در معیار علاقه مندی و تمایل به کار شاخص اطلاعات، دانش و مهارت شغل بیشترین تاثیر را در توانمند سازی نیروی انسانی دارد.

کلیدواژه ها:

اطلاعات دانش و مهارت شغلی ، توسعه روستایی ، روحیات و تعلق سازمان ، ضریب همبستگی رگرسیون