اثر توسعه مالی بر پس انداز خصوصی در ایران (کاربرد شاخصهای چندبعدی)

هدف این مقاله بررسی اثر توسعه مالی بر پس انداز خصوصی در ایران طی دوره زمانی ۱۳۵۳ تا ۱۳۹۷ با استفاده از شاخصهای چندبعدی توسعه مالی است. بدین منظور ابتدا سری زمانی پس انداز با استفاده از روش دایال گولاتی و کریستین تیمان محاسبه شده است. سپس با استفاده از اطلاعات متغیرهای درآمد ملی، شاخص ترکیبی توسعه مالی، تورم و نسبت وابستگی (بار تکفل) و با بکارگیری روش خودرگرسیون با وقفه های گسترده، ضرایب مدل تخمین زده شده اند. نتایج بیانگر آن است که توسعه مالی هم در کوتاه مدت و هم در بلندمدت از طریق توسعه مالی تاثیر مثبت و معنی داری بر میزان پس انداز خصوصی در ایران دارد. همچنین اثر درآمد ملی بر پسانداز مثبت و معنیدار است. تورم و نسبت وابستگی اثر منفی و معنیدار بر پسانداز خصوصی در ایران دارند. ضریب تصحیح خطا نیز معاد-۰/ ۹۷ است. لذا میتوان گفت که سرعت تعدیل الگو نسبتا بالاست و در هر دوره ۹۷ درصد از عدم تعادل دوره قبل تعدیل میشود. بر این اساس میتوان گفت که سیاستگذاران اقتصادی میتوانند از طریق تسهیل شرایط برای توسعه مالی موجب افزایش پس انداز خصوصی و سرمایه گذاری و در نهایت رشد و توسعه اقتصادی در جامعه را فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

وسعه مالی ، پس انداز بخش خصوصی ، ایران ، شاخص ترکیبی ، روش خودتوضیح با وقفه های گسترده