راهکارهای کنترل و ساماندهی سازهای غیر رسمی حاشیه شهری

با توجه به اینکه عوامل متعدد مترتب بر زندگی در کلان شهرها، که مهاجرت، باروری و مرگ و میر را متاثر می سازد، از حوزه های مختلفی از جمله اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی سرچشمه می گیرد؛ رشد شتابان جمعیت شهر تهران و به تبع آن نیاز به مسکن و ساخت و سازهای بیشتر، از یک سو گسترش کالبدی شهر را در جوانب مختلف به دنبال داشته و از سوی دیگر، از طریق تغییر کاربری اراضی مزروعی اطراف شهرها و روستاهای مجاور و تبدیل آن ها به کاربری مسکونی، در قالب رشد گسسته انجام پذیرفته است. شایان ذکر است، شواهد نشان می‎دهد توسعه‎ کالبدی و به تبع آن تغییر کاربری اراضی، چه در اطراف شهر و چه در روستاهای حوزه‎ی نفوذ اغلب، بدون برنامه و نا اندیشیده صورت گرفته است. هدف اصلی پژوهش حاضر راهکارهای کنترل و ساماندهی سازهای غیر رسمی حاشیه شهری با روش توصیفی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد چون حاشیه نشینی خاص کشور ما نیست، تلاش های مربوط به حل آن سابقه ی زیادی دارد این تلاش ها را می توان به صورت یک پیوستار در نظر گرفت که در یک سوی آن نادیده گرفتن و تلاش برای نابودی و پراکنده کردن این اجتماعات است و در سوی دیگر تلاش برای ارائه مسکن، امکانات و شرایط زندگی به آنان است. البته هر کشور با توجه به امکانات اقتصادی و شرایط سیاسی خود یک راه حل برمی گزیند، به عنوان مثال در کشورهای اروپایی که توان اقتصادی بیشتری (در مقایسه با کشورهای کم توسعه یافته) دارند، سعی می شود از طریق خانه های بین راه، مراکز خیریه و... به حاشیه نشینی ها و بی خانمانی سروسامان بدهند و در کشوری مانند فیلیپین با تخریب آلونک نشین ها با معضل روبرو می شوند.

کلیدواژه ها:

ساماندهی ، سازهای غیر رسمی ، مدیریت شهری