اثر شوری و نیتروژن بر توزیع عناصر غذایی، اسید سیتریک و ویتامین C در گوجه فرنگی

این مطالعه به منظور بررسی اثر شوری و نیتروژن و هم چنین برهمکنش آنها بر عملکرد، غلظت ویتامین C و اسید سیتریک و توزیع عناصر غذایی در اندام های مختلف گوجه فرنگی در محیط آبکشت انجام شد. بذرهای گوجه فرنگی در گلدان های یونولیتی دارای کوکوپیت مرطوب جوانه زدند و سپس دانهال ها به تانک های پلاستیکی حاوی ۵ لیتر محلول غذایی منتقل شدند. تیمارها شامل سه سطح شوری (صفر، ۳۰ و ۶۰ میلی مولار به صورت NaCl و CaCl۲ ) و سه سطح نیتروژن (صفر، ۵/۱ و ۳ درصد به صورت NH۴Cl و NH۴H۲PO۴ به نسبت ۲:۱ وزنی) بودند. نتایج نشان داد که افزودن نیتروژن، وزن تر و خشک میوه را افزایش داد ولی شوری مقدار آنها را کم کرد. هم چنین شوری اثر معنی داری بر مقدار ویتامین C نداشت. شوری ۶۰ میلی مولار، مقدار اسید سیتریک را در مقایسه با شاهد به طور معنی داری افزایش داد. نتایج نشان داد که توزیع عناصر غذایی در بخش های مختلف گیاه متفاوت بود. شوری جذب عناصر آهن و منگنز ریشه را افزایش داد ولی بر جذب سایر عناصر تاثیر معنی داری نداشت. افزایش غلظت نیتروژن در شرایط شور سبب کاهش تاثیر منفی شوری بر جذب عناصر کم مصرف شد.

کلیدواژه ها:

Citric acid ، Tomato ، Salinity ، Nitrogen. ، اسید سیتریک ، گوجه فرنگی ، شوری ، نیتروژن