مدیریت استعداد ها مولفه ایی اثر گذار بر بهبود قابلیت یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی

هر روز سازمان های بی شماری در سراسر جهان به منظور افزایش درآمد یا کاهش هزینه های خود درباره ی سرمایه گذاری مالی و غیرمالی سازمان خود تصمیم گیری میکنند. این گونه تصمیمات پیچیدگی خاص خود را دارند و هرگز به آسانی اتخاذ نمیشوند به ویژه زمانی کهمربوط به استخدام، ترفیع یا توسعه ی کارکنان باشد. مدیریت استعداد یا مدیریت استعدادیابی را سرمایه گذاری در توسعه کارکنان، شناساییجانشین ها و افراد با استعداد در سازمان و بالنده کردن آنان برای ایفای نقش های گوناگون رهبری تعریف میکنند. بیشتر سازمان ها در شرایطکنونی به طور مرتب و بر اساس ضوابط تعیین شده به مطالعه ی استعدادها و شناسایی جانشین ها برای پست های فعلی و آتی میپردازند. امروزهسازمانهای موفق زمان مناسب و کافی را به پیشبینی نیازهای کنونی و آتی استعداد اختصاص میدهند. زیرا میدانند که کارکنان به طور واقعیمتمایز کنندگان و ارزش آفرینان حیاتی در سازمانها و بازارهای رقابتی کنونی هستند و باز، آگاهند که کارکنان را نمیتوان فقط با عباراتی زیباو کلیشه ای سرگرم نموده و سبب افزایش روحیه ی آنها شد. علاوه بر آن، جهانی شدن و تغییر عوامل جمعیت شناختی نیروی کار، نیاز کسب وکار را برای فرایندهای کارآمد مدیریت استعداد افزایش داده است بدون شک پدیده ی یادگیری مهمترین پدیده ی روانی در انسان و موجوداتتکامل یافته است، به این دلیل که پایه و اساس بسیاری از مسائلی است که موجب میشود انسان از نظر روانی از سایر موجودات و دیگرهمنوعان خود متمایز گردد. انسان امروزی در مقایسه با انسان قرون گذشته، بیشتر از هر زمانی دیگر حاکم بر تقدیر و محیط زندگی خویشاست. همه ی این پیشرفت ها مدیون آموزش و یادگیری است امروزه سازمانهای موفق دریافته اند که با حرکت در مسیر توسعه ی انسانی و بهبودمستمر آموزش، میتوانند بهره وری فردی و سازمانی را تحقق بخشند. بسیاری از صاحب نظران، امروز در کنار پیشرفتهای تکنولوژی و افزایشظرفیت در ابعاد مختلف توسعه ی سازمانی، توجه به آموزش و بهسازی منابع انسانی را از عوامل مهم میدانند و الزام های مهم پیشبرد اهدافسازمانی میشمارند.

کلیدواژه ها:

استعداد ، مدیریت استعداد ، یادگیری سازمانی ، نوآوری سازمانی