کیفیت آب های زیرزمینی دشت قهاوند از نظر خورندگی و رسوب گذاری

خوردگی و رسوب گذاری آب یکی از مشکلات مدیریت کیفی و مدیریت شبکه توزیع آب است، لذا در این راستا از سه شاخص رایزنر، لانژیلر و پورکوریوس بر اساس تعادل شیمیایی بین املاح موجود در آب برای ارزیابی خوردگی و رسوب گذاری منابع آب دشت قهاوند واقع در استان همدان استفاده گردید. در این تحقیق از اطلاعات آنالیز شیمیایی اندازه گیری شده آب در یک دوره پنچ ساله به عنوان متغیرهای اولیه استفاده گردید. داده ها در طی سال های 1384 الی 1388 شامل اندازه گیری و ثبت پارامترهای کیفی هر نمونه، هر سال دو بار از طریق آزمایشات مربوطه بود. نتایچ نشان داد که بر اساس شاخص لانژیلر در 40 درصد از چاه ها عدد لانژیلر 02/0- تا 63/0 بوده که بر اساس محدوده های توصیفی کوین (2000) منابع آب بررسی شده در محدوده توصیفی رسوب گذاری کم تا متوسط به همراه خوردگی کم قرار دارد نتایج نشان داد که براساس شاخص لانژیلر از 20 چاه نمونه برداری، در 6 چاه رسوب گذاری کم، در 11 چاه رسوب گذاری متوسط و در 3 چاه (قشلاق علیا، قزل حصار و احمدآباد) رسوب گذاری زیاد مشاهده گردید. براساس شاخص رایزنر، 55 درصد چاه ها دارای پتانسیل رسوب گذاری کم و خوردگی کم، 30 درصد دارای رسوب گذاری متوسط و 15 درصد از چاه ها دارای رسوب گذاری زیاد می باشند. همچنین بر اساس شاخص پورکوریوس از 20 چاه نمونه برداری شده، 2 چاه (کردخور و احمد آباد اوج تپه) دارای پتانسیل رسوب گذاری و 18 چاه دارای پتانسیل خوردگی بودند. مقایسه میان شاخص ها نشان داد که نتایج به دست آمده از شاخص رایزنر قابل اطمینان تر می باشند.

کلیدواژه ها:

رسوب گذاری ، خوردگی ، شاخص ها ، دشت قهاوند ، همدان