بررسی سبک های فرزند پروری و روش های آموزشی به والدین

خانواده اولین نهاد اجتماعی است که کودک در آن قرار میگیرد و اولین محل رشد و پرورش فرد است .روابط بین اعضای خانواده شبکه ای از بخش هایی است که در کنش متقابل با یکدیگرند .پرورش فرزندان و بکارگیری سبکی و سیاقی مطمئن و اثرگذار راحت و آسان نمی باشد بلکه لازمه دستیابی بدان کوشش و وقت گذاشتن، متانت، پذیرش مستمر و پی در پی خطاها و اشتباهات و متعادل سازی رفتار، قبول تجربیات بدست آمده از نتیجه روش تربیتی، افزایش سطح آگاهی شخصی و کسب راهنمایی و مشاوره می باشد.هرچند پدران و مادران فرزندپروری را مسئولیتی خطیر و حائز اهمیت می دانند اما تعداد محدودی بدنبال کسب آموزش ها و ارتقای سطح آمادگی خویش می باشند و متولد شدن اولین فرزند خانواده علاوه بر آنکه سبب احساس شادی و هیجان می گردد اما باعث ایجاد نگرانی ها و استرس های مختلفی نیز می شود.علاوه بر رسالت خانواده بعنوان الگویی در شکل پذیری اعمال ورفتار کودکان، مطالعات نشان می دهد، از جمله مهمترین دلایل آسیب شناسی اختلالات روحی و روانی بخصوص در کودکان، عوامل خانوگی همچون سبک فرزندپروری، مشکلات و آسیب های روانی والدین، مسائل زناشویی و استرس های خانوادگی می باشد. از دیگر سو، متقابلا مشکلات روانشناختی کودک و خصوصیات او نیز بر پدر و مادر و خانواده او اثرگذار است.اولین نهادی که سبب پیوند کودک و محیط اطرافش می گردد خانواده است. کودک پنداره های آغازین خود پیرامون جهان هستی را در خانواده فرا میگیرد، از منظر جسمی و بدنی و عقلی و ذهنی بزرگ می شود و رشد می کند، صحبت کردن را یاد می گیرد، هنجارها و ناهنجاری ها را می آموزد و در آخر باورها، اعتقادات، خلقیات و عاداتش شکل گرفته و اجتماعی می شود. باتوجه به نقش خانواده در تربیت کودکان که آینده ساز مملکت هستند،نقش والدین در شکل پذیری شخصیت کودکان وسبک های فرزند پروری نیازمند بررسی بیشتری است.

کلیدواژه ها:

سبکهای فرزند پروری ، روش های آموزش به والدین ، فرزندان