نقش شکل، مصالح و ساختار کف ساختمان در صرفه جویی مصرف انرژی

بحران انرژی جهانی موجب شده تا برای صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و حداکثر استفاده از انرژی های تجدید پذیر در ساختمان راهکارهای بومی و اقلیمی متعددی بکار گرفته شود. این راهکارها سبب توجه ویژه به الگوهای ساختمانی ، فرم ، ساختار و مصالح شده است. پوسته های ساختمان عوامل اصلی در تبادل و جذب انرژی در سقف، دیوار و کف می باشد. کف پوسته زیرین است که مستقیما با عوامل خارجی چون هوا یا خاک در ارتباط است. به کف در بنا های بومی در مناطق چهارگانه اقلیمی ایران، به عنوان عاملی برای ایجاد تعادل اقلیمی توجه شده است. این مقاله با مطالعه تحلیلی ویژگی های طراحی کف ساختمان های بومی و تطابق ان ها با دستاوردهای معماری اقلیمی بروز به این نتیجه رسیده است که با تعیین ویژگی های فرم، مصالح و ساختار کف ساختمان متناسب با هر اقلیم می توان در مصرف انرژی های فسیلی صرفه جویی و امکان استفاده از انرژی های تجدیدپذیر را فراهم اورد. نتایج نشان می دهد که توجه به بستر طبیعی محیطی در طراحی فرم و توجه به ویژگی های اقلیمی و خاک منطقه در تعیین ارتفاع کف ساختمان نسبت به سطح زمین اجتناب ناپذیر است. همچنین لایه های مصالح کف و محل و نحوه کاربرد عایق حرارتی در ارتباط با سایر عناصر و مصالح باید با توجه به اقلیم هر محل تعیین شوند. از سوی دیگر با طراحی ساختار و مصالح کف، ایجاد انواع سامانه های ایستا برای استفاده از انرژی خورشیدی با و زمین امکان پذیر می شود.

کلیدواژه ها:

کف ساختمان ، مصالح ، انرژی های تجدید پذیر ، اقلیم ، سامانه ایستا