مروری بر کاهش آسیب سازند مخازن کربناته با روش اسیدکاری

درسالهای اخیر استفاده از سوخت هیدروکربوری به عنوان سوختی مناسب، با توانایی تامین انرژی کافی، در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی بسیار گسترش یافته است. به منظور دستیابی به میزان تولید بهینه هیدروکربن، نیاز به کاهش آسیب سازند میباشد. در بسیاری از موارد استحصال نفت و گاز از یک چاه بدلیل آسیب های وارده به سازند ونقصان نفوذپذیری در محدوده نزدیک دیواره چاه، از حد مطلوب پایین تر بوده وتولید نفت و گاز با مقاومت بالا همراه است.جهت رفع این معضل و در راستای افزایش تولید ، استفاده از روش های انگیزش چاه مطرح میشود که در این میان یکی از روش های مرسوم و موثر اسیدکاری است. پس از نفوذ اسید به درون سازند با انحلال قسمتی از سنگ مخزن و همچنین ذرات جامد ناشی از نفوذ سیالات خارجی به درون مخزن و همچنین باز کردن گلوگاه-های حفره ها در محیط متخلخل علاوه بر افزایش نفوذپذیری در ناحیه آسیب دیده باعث افزایش ضریب بهره-دهی یا تزریق پذیری سنگ مخزن نیز میشود. مواد آلی و معدنی متنوعی در سیال و سنگ سازند وجود دارد که بر فرایند اسیدکاری اثرگذار هستند.از این رو بررسی وتحلیل تاثیر این گونه مواد بر فرایند اسیدکاری و کاهش آسیب سازند از اهمیت قابل توجهی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

آسیب سازند ، بهبود برداشت نفت ، اسیدکاری ، تراوایی