ارتباط بین دانش و عملکرد پرستاران شاغل بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهر کرمان درباره اصول گزارش نویسی

مقدمه: گزارش نویسی یکی از مهم ترین عملکردهای پرستاری است. به نظر می رسد ثبت کامل و استاندارد، بیانگر تمام مراقبت های ارایه داده شده به مددجو می باشد. تخمین زده می شود حدود ۳/۱ کل وقت پرستاران در هر شیفت به این مهم اختصاص دارد. ارتباط دانش و عملکرد پرستاران شاغل بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهر کرمان درباره اصول گزارش نویسی هدف از این پژوهش می باشد. روش: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، ۲۲۶ پرستار دارای حداقل مدرک فوق دیپلم پرستاری شاغل در ۴ بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی شهر کرمان مشارکت کردند. روش نمونه گیری سهمیه ای و ابزار گردآوری داده ها، پژوهشگر ساخته و مشتمل بر سوالات ویژگی های فردی، پرسشنامه دانش و چک لیست عملکرد می باشد. تجزیه و تحلیل آماری با کمک نرم افزار SPSS انجام و از آمار توصیفی و استنباطی شامل: شاخص های مرکزی و پراکندگی؛ آزمون های کروسکال والیس، من ویتنی یو و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. یافته ها: (۵/۴۶%) پرستاران مورد مطالعه، دانش متوسط و (۸۵%) آن ها عملکرد ضعیف در زمینه اصول گزارش نویسی داشتند. بین دانش و عملکرد پرستاران در مورد اصول گزارش نویسی تفاوت معنادار آماری (۰۰۱/۰p<) با ضریب همبستگی مثبت مشاهده شد، که (۲۴/۰=r) قوی نبودن ارتباط بین دانش و عملکرد گزارش نویسی پرستاری را مطرح می کند. بین گذراندن دوره گزارش نویسی و دانش پرستاران در زمینه اصول گزارش نویسی تفاوت از نظر آماری معنادار بود (۰۰۱/۰p<) اما بین بقیه مشخصات پرستاران و دانش و عملکرد آنان در زمینه اصول گزارش نویسی تفاوت معنادار آماری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج، حکایت از رابطه ضعیف بین دانش و عملکرد دارد. به نظر می رسد علاوه بر دانش باید بر ضمانت های اجرایی آموزش های داده شده نیز تاکید گردد. در این میان عوامل دیگری هم دخالت دارند که باید هر چه سریع تر شناسایی و رفع شوند.

کلیدواژه ها:

Knowledge ، practice ، nursing documentation ، Iran ، دانش ، عملکرد ، پرستار ، گزارش نویسی پرستاری ، ایران