بررسی تئوری و آزمایشگاهی تحکیم خاک رسی تحت بارگذاری متناوب

طی بارگذاری در اثر خروج آب از لایه های رس نرم با تراکم پذیری و نفوذ پذیری پایین، خاک تغییر شکل داده و سازه های مستقر بر آن دچار نشست می شوند. به فرآیند وابسته به زمان خروج آب از منافذ خاک تحکیم گفته می شود. نشست تحکیمی لایه های رسی، به دلیل ماهیت تدریجی و طولانی مدتی که دارد، خطر بالقوه ای برای اغلب سازه های بنا شده بر روی خاک های تحکیم پذیر رسی با تراکم پذیری بالا و نفوذ پذیری پایین محسوب می گردد. بدین منظور برای تامین سرویس دهی و پایداری چنین سازه هایی لازم است در طراحی آنها به نحو مطلوبی مقدار و سرعت نشست محاسبه گردد. سازه هایی نظیر سیلوها و مخازن آب و نفت، خاک را تحت بارگذاری متناوب قرار می دهند. در صورتی که تئوری هایی که برای محاسبه ی تحکیم خاک رسی تحت بارگذاری سیکلی ارائه شده است، خطای زیادی داشته باشند، در طراحی این سازه ها خسارات جبران ناپذیری را ایجاد خواهند کرد. در این مقاله تحقیقات پیشین در زمینه تئوری های حاکم که برای محاسبه ی تحکیم خاک های رسی تحت انواع بارگذاری های سیکلی ارائه شده است بررسی گردیده و فرضیات حاکم بر این تئوری ها و خطاهای ناشی از فرضیات ساده کننده در این تئوری ها مورد مطالعه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

بارگذاری متناوب ، آزمایش تحکیم ، نشست ، خاک های رسی