نقش میانجی اضطراب کرونا در رابطه بین سلامت معنوی، اعتیاد به رسانه های اجتماعی و پریشانی مرگ

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سلامت معنوی، اعتیاد به رسانه های اجتماعی و پریشانی مرگ با میانجی گری اضطراب کرونا در کارمندان بانک ملت شهر مشهد است. این پژوهش به لحاظ هدف بنیادی، به لحاظ روش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کارمندان بانک ملت شهر مشهد بودند که در سال ۱۴۰۰ در شعب مختلف مشغول به کار بودند. در این پژوهش به روش نمونه گیری خوشه ای و به صورت تصادفی تعداد ۱۷۵ نفر(۳۹ زن و ۱۳۶ مرد) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها ازپرسشنامه سلامت معنوی (SWBS)، پرسشنامه اعتیاد به رسانه های اجتماعی(BSMAS)، پرسشنامه اضطراب کرونا(CDAS) و پریشانی مرگ (DDS) استفاده شد و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل مسیر و از دو نرم افزار spss۲۲ وAmos۲۴ استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر نشان داد بین اضطراب کرونا وپریشانی مرگ، اضطراب کرونا و سلامت معنوی رابطه معنادار در سطح ۰/۰۱ > P وجود دارد و بین اضطراب کرونا و اعتیاد به رسانه های اجتماعی همبستگی معنادار و مثبت در سطح ۰/۰۵ > P وجود داشته اما مسیر مستقیم با ضریب مسیر (۰/۱۳) معنادار نیست. همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد اثر غیر مستقیم سلامت معنوی بر پریشانی مرگ از طریق اضطراب کرونا معنادار است (ضریب تاثیر = ۰/۰۱۸-) و اثر غیر مستقیم اعتیاد به رسانه های اجتماعی بر پریشانی مرگ از طریق اضطراب کرونا معنادار نیست (ضریب تاثیر= ۰/۰۱۴). به طور کلی ، یافته های مطالعه حاضر بیانگر این نکته است که سلامت معنوی از طریق اضطراب کرونا در کاهش پریشانی مرگ نقش ایفا می کند و نقش واسطه ای اضطراب کرونا در رابطه بین اعتیاد به رسانه های اجتماعی وپریشانی مرگ تایید نمی شود.

کلیدواژه ها:

سلامت معنوی ، اعتیاد به رسانه های اجتماعی ، اضطراب کرونا ، پریشانی مرگ