روند اصلاحات در مملکت عثمانی قرن نوزدهم

امپراتوری عثمانی، یک امپراتوری مسلمان بود که چندین قرن بخش های بزرگی از جنوب شرق اروپا، غرب آسیا و شمال آفریقا را تحت کنترل خود داشت. دولت کوچک عثمانی در قرن چهاردهم با فتح بالکان، به اروپا راه یافت و به یک قدرت بین قاره ای تبدیل شد. در آن زمان عثمانی ها برخلاف دنیای غرب برای علوم طبیعی اهمیت قائل نبودند و همچنان به سنت و تعلیمات دینی پایبند بودند. این وضعیت توسعه اقتصادی و اجتماعی را برای دولت عثمانی تقریبا غیرممکن می- کردو در قرن هجدهم نیروهای نظامی عثمانی از نظر کارآمدی بسیار از ارتش های اروپایی، عقب افتادند. نهایتا بعداز این که بخشی از قلمروهای خودرا از دست دادند، در دوره ای موسوم به تنظیمات با مدرن سازی، دولت عثمانی نسبت به گذشته قوی تر شد. دراین مقاله به تلاش برخی حاکمان عثمانی در راستای ایجاد اصلاحات در قرن نوزدهم، اشاره می شود که علیرغم موانع و مشکلات عدیده در مقابل مخالفین اصلاحات که نوگرایی و نوسازی را بیش از آن که "راه حل" بدانند، یک مسئله و آسیب تلقی می کردند، ایستادند و تحولاتی اساسی را ایجاد کردند. دولتمردان بر این باور بودند که دلیل ضعف و فقر کشور به دلیل عدم اجرای شرع و قوانین است؛ بنابراین قوانین جدیدی وضع شد و حفظ جان و مال و ناموس مردم، تعیین مالیات با توجه به درآمد و استخدام سربازان به عنوان اصول اساسی مد نظر قرار گرفت. دراین دوران (۱۸۳۹–۱۸۷۶)، اصلاحاتی در امپراتوری عثمانی انجام پذیرفت که منجر به ایجاد یک ارتش مدرن شد، سیستم بانکداری به وجود آمد، چندین قانون دینی با قوانین سکولار جایگزین شدند، کارخانه های مدرن ایجاد شد و وزارت پست عثمانی نیز ایجاد گردید. همچنین بیان شد که هیچکس نباید خودسرانه مجازات شود و بایستی همه مردم از وزیر تا چوپان در برابر قانون به صورت برابر رفتار کنند.

کلیدواژه ها:

مملکت عثمانی ، دوران تنظیمات ، قرن نوزدهم