ارزیابی فیزیولوژیک تحمل به خشکی دو اکوتیپ زیره سبز تحت شرایط گلخانه

خشکی دارای اثرهای مخربی بر رشد و تولید گیاه می­باشد. گیاه به تنش خشکی در قالب فرایند­های بیوشیمیایی و فیزیولوژیک پاسخ می دهد. در این مطالعه، پاسخ فیزیولوژیک دو توده زیره سبز (Cuminum cyminum L.) متعلق به دو منطقه با آب و هوای متفاوت شامل راور از منطقه خشک و گنبد از منطقه نیمه مرطوب، به­صورت آزمایش اسپلیت فاکتوریل با سه تکرار در شرایط کنترل شده گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفت. صفات فیزیولوژیک شامل محتوای نسبی آب برگ، میزان آب از دست رفته برگ و نشت یونی اندازه­گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس صفات نشان داد که تنوع ژنتیکی قابل ملاحظه­ای بین اکوتیپ­ها وجود دارد. تنش خشکی در هر دو اکوتیپ به­طور معنی داری باعث کاهش محتوای نسبی آب و آب از دست رفته برگ شد؛ در حالی که افزایش نشت یونی را به­دنبال داشت و بیشترین تغییرات در اکوتیپ گنبد دیده شد. اکوتیپ راور در مقایسه با اکوتیپ گنبد توان زیادی در مواجهه با تنش خشکی نشان داد، که می­تواند به خاطر سازگاری بیشتر این ژنوتیپ با شرایط کم­آبی باشد، و به این علت به­عنوان اکوتیپ متحمل معرفی گردید. به­طور کلی، صفات مورد بررسی به عنوان شاخص­های مناسبی برای شناسایی اکوتیپ­های متحمل به خشکی در مرحله گیاهچه و در شرایط گلخانه معرفی شدند.

کلیدواژه ها:

Drought stress ، Relative water content ، Electrolyte leakage. ، تنش خشکی ، محتوای نسبی آب برگ ، نشت یونی