شناخت شاخص های پایداری به منظور دستیابی به توسعه پایدار شهری

توسعه پایدار، مفهومی نوین و جدید میباشد که پس از انقلاب صنعتی و صنعتی شدن شهرها و توسعه تکنولوژیکی آنها شکل گرفته است. توسعه پایدار دارای رویکردی طبیعت گرا، جامع و انسان مدار است و همچنین دربردارنده مفاهیم حائز اهمیتی در زمینه ارتقا و بهبود نظامهای اکولوژیکی در بلند مدت و فراهم سازی نیازهای بشریت بدون از بین بردن پتانسیل نسل های آینده است. رسیدن به پویایی اقتصادی، محیط زندگی قابل زیست، برابری اجتماعی بخشی از ابعاد ارزشمند زیرمجموعه ی پایداری می باشد. پایداری جنبه های گوناگونی دارد، حذف محرومیت، نگهداری و بهبود منابع، و گسترش مفهوم توسعه از جمله ابعاد ارزشمندی است که میتوان به آنها پرداخت . این نوع توسعه درحقیقت روشی است که با رفاه مردم رابطه مستقیم دارد، ازاین رو تمامی ابعاد و جوانب زندگی شهری از جهت ابعاد مختلف اقتصادی، سیاسی و اجتماعی و کالبدی و ... را در برمیگیرد. درواقع دستیابی به توسعه پایدار شهری به منظور بهره برداری مناسب از منابع و ایجاد رابطه متعادل و متوازن میان انسان، اجتماع و طبیعت که هدف نهایی برنامه ریزان و مدیران توسعه شهری می باشد. روند پژوهش این مقاله با جمع بندی تعاریف شروع و به مبانی و اهداف، نظریات و شاخص های توسعه پایدار شهری میپردازد.